confirmed، protected، templateeditor
۷٬۶۸۵
ویرایش
خط ۸۳: | خط ۸۳: | ||
در [[غزوه بدر]]، حمزه در نزدیکترین بخش سپاه اسلام به مشرکان بود<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۸</ref> و [[پیامبر(ص)]] او، [[علی(ع)]] و [[عبیدة بن حارث بن عبدالمطلب|عُبَیدة بن حارث بن عبدالمُطَّلب]] را به مقابله با چند تن از سران مشرکان فرستاد. بنا بر گزارشهای متفاوت، عُتْبة بن ربیعه یا شَیبه در مبارزه مستقیم با حمزه کشته شد.<ref>ر.ک: واقدی، کتاب المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۶۸ـ۶۹.</ref> | در [[غزوه بدر]]، حمزه در نزدیکترین بخش سپاه اسلام به مشرکان بود<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۸</ref> و [[پیامبر(ص)]] او، [[علی(ع)]] و [[عبیدة بن حارث بن عبدالمطلب|عُبَیدة بن حارث بن عبدالمُطَّلب]] را به مقابله با چند تن از سران مشرکان فرستاد. بنا بر گزارشهای متفاوت، عُتْبة بن ربیعه یا شَیبه در مبارزه مستقیم با حمزه کشته شد.<ref>ر.ک: واقدی، کتاب المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۶۸ـ۶۹.</ref> | ||
در ماجرای [[سد ابواب|سَدّ ابواب]] نیز به حمزه اشاره شده است. گویا حمزه یکی از کسانی بود که از خانه خود به مسجد پیامبر(ص) دری داشتند. پیامبر اکرم(ص) دستور داد که همه به جز [[حضرت علی(ع)]] این درها را ببندند و در پاسخ سؤال حمزه از علت این دستور و استثنا شدن علی(ع)، آن را دستوری از جانب خدا خواند.<ref>سمهودی، وفاءالوفا، ج۲، | در ماجرای [[سد ابواب|سَدّ ابواب]] نیز به حمزه اشاره شده است. گویا حمزه یکی از کسانی بود که از خانه خود به مسجد پیامبر(ص) دری داشتند. پیامبر اکرم(ص) دستور داد که همه به جز [[حضرت علی(ع)]] این درها را ببندند و در پاسخ سؤال حمزه از علت این دستور و استثنا شدن علی(ع)، آن را دستوری از جانب خدا خواند.<ref>سمهودی، وفاءالوفا، ج۲، ص۶۵</ref> اگرچه از پارهای روایات برمی آید که این ماجرا مربوط به بعد از [[فتح مکه]] بوده است، اما نظر اول ترجیح دارد.<ref>ر.ک: عاملی، الصحیح من سیرة النبی، ۱۳۸۵ش، ج۶، ص۳۰۲</ref> | ||
در آستانه [[غزوه احد]] در [[سال سوم هجرت]]، حمزه از جمله کسانی بود که خواستار جنگ در بیرون مدینه بودند، به حدی که سوگند خورد چیزی نخورَد تا وقتی در خارج شهر با دشمن بجنگد. وی مسئول قلب سپاه بود، با دو شمشیر میجنگید و در این جنگ رشادتها نمود.<ref>ر.ک: واقدی، کتاب المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۲۱۱، ص۷۶، ص۸۳.</ref> | در آستانه [[غزوه احد]] در [[سال سوم هجرت]]، حمزه از جمله کسانی بود که خواستار جنگ در بیرون مدینه بودند، به حدی که سوگند خورد چیزی نخورَد تا وقتی در خارج شهر با دشمن بجنگد. وی مسئول قلب سپاه بود، با دو شمشیر میجنگید و در این جنگ رشادتها نمود.<ref>ر.ک: واقدی، کتاب المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۲۱۱، ص۷۶، ص۸۳.</ref> |