سوره قارعه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سوره قارعه''' صد و یکمین [[سوره]] و از [[سوره‌های مکی قرآن]] است که در [[جزء قرآن|جزء]] سی‌ام جای دارد. نام سوره از واژه «القارعه» در [[آیه]] اول گرفته شده که یکی از نام‌های [[قیامت]] و به معنای کوبنده است. سوره قارعه درباره قیامت و وقایع آن است و از پاداش کارهای نیک و مجازات [[گناه|گناهان]] سخن می‌گوید. در [[روایات]] آمده است، هر کس این سوره را [[تلاوت]] کند، [[نامه اعمال|پرونده اعمالش]] در روز قیامت پربار خواهد بود.

نام [[سوره]] از واژه «القارعه» در [[آیه]] اول گرفته شده‌است.<ref>علی‌بابایی، برگزیده تفسیر نمونه، ۱۳۸۷ش، ج۵، ص۵۶۵.</ref>  قارعه به معنای زدن بسیار سخت است و از نام‌های [[قیامت]] است. بعضى گفته‌اند: بدين مناسبت قيامت را قارعه ناميده‌اند كه دل‌ها را با فزع( بیم وهراس) و دشمنان خدا را با عذابش می‌كوبد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۴م، ج۲۰، ص۳۸۴.</ref>این واژه ۵ بار در قرآن کریم بکار رفته است ۳ بار در سوره قارعه و ۱ بار در سوره حاقه آیه ۴ و۱ بار در آیه [[۳۱ سوره رعد]] <ref>عبدالباقی، المعجم المفهرس لاالفاظ القرآن الکریم،۱۴۱۴ق، ذیل قرع.</ref> که تنها این مورد در باره الهی عذاب در دنیا و به کیفر و سرکوب، حادثه کوبنده و بسیار سخت، مصیبت کوبنده، حادثه و بلای کوبنده  ومانند آن ترجمه شده است. وَلَا يَزَالُ الَّذِينَ كَفَرُوا تُصِيبُهُمْ بِمَا صَنَعُوا قَارِعَةٌ أَوْ تَحُلُّ قَرِيبًا مِنْ دَارِهِمْ ترجمه:و كسانى كه كافر شده‌اند پيوسته به [سزاى‌] آنچه كرده‌اند مصيبت كوبنده‌اى به آنان مى‌رسد يا نزديك خانه‌هايشان فرود مى‌آيد.