سوره عادیات: تفاوت میان نسخهها
←معنای کنود در آیه
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
[[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] «کَنُود» را در اصل زمینى دانسته که چیزى از آن نمىروید و به انسان ناسپاس و بخیل نیز اطلاق مىشود. این تفسیر همچنین میگوید که | [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] «کَنُود» را در اصل زمینى دانسته که چیزى از آن نمىروید و به انسان ناسپاس و بخیل نیز اطلاق مىشود. این تفسیر همچنین میگوید که | ||
[[ابوالفتوح رازی]] حدود پانزده معنى در تفسیر [[روض الجنان و روح الجنان]] در این زمینه نقل کرده است <ref>الرازی، روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن، ۱۳۷۶ش، ج۲۰، ص۳۷۸.</ref> که غالباً شاخ و برگ همان معناى اصلى است که ذکر شده است مانند این که: «کَنُود» کسى است که مصائبش را با آب و تاب مى شمرد، ولى نعمت ها را فراموش مى کند، | [[ابوالفتوح رازی]] حدود پانزده معنى در تفسیر [[روض الجنان و روح الجنان]] در این زمینه نقل کرده است <ref>الرازی، روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن، ۱۳۷۶ش، ج۲۰، ص۳۷۸.</ref> که غالباً شاخ و برگ همان معناى اصلى است که ذکر شده است مانند این که: «کَنُود» کسى است که مصائبش را با آب و تاب مى شمرد، ولى نعمت ها را فراموش مى کند، | ||
کسى که نعمت هاى خدا را تنها مى خورد و از دیگران منع مى کند، چنان که در حدیثى از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم«أَ تَدْرُونَ مَنِ الْکَنُودِ»؛ (مى دانید کنود کیست) عرض شد: خدا و رسولش آگاه تر است. | کسى که نعمت هاى خدا را تنها مى خورد و از دیگران منع مى کند، چنان که در حدیثى از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) ]]مى خوانیم«أَ تَدْرُونَ مَنِ الْکَنُودِ»؛ (مى دانید کنود کیست) عرض شد: [[خدا]] و رسولش آگاه تر است. | ||
فرمود:«اَلْکَنُودُ الَّذِى یَأْکُلُ وَحْدَهُ وَ یَمْنَعُ رِفْدَهُ وَ یَضْرِبُ عَبْدَهُ»؛ (کنود کسى است که تنها غذا مى خورد و از عطا و بخشش به دیگران خوددارى مى کند و بنده زیردستش را | فرمود:«اَلْکَنُودُ الَّذِى یَأْکُلُ وَحْدَهُ وَ یَمْنَعُ رِفْدَهُ وَ یَضْرِبُ عَبْدَهُ»؛ (کنود کسى است که تنها غذا مى خورد و از عطا و بخشش به دیگران خوددارى مى کند و بنده زیردستش را مىزند)، | ||
کسى که در مشکلات و مصائب با دوستان خود هم دردى نمىکند، کسى که خیرش بسیار کم است، | کسى که در مشکلات و مصائب با دوستان خود هم دردى نمىکند، کسى که خیرش بسیار کم است، | ||
کسى که وقتى نعمتى به او برسد، از دیگران دریغ مى دارد و اگر گرفتار مشکلى گردد، ناشکیبائى و جزع مى کند، | کسى که وقتى نعمتى به او برسد، از دیگران دریغ مى دارد و اگر گرفتار مشکلى گردد، ناشکیبائى و جزع مى کند، |