سوره نبأ: تفاوت میان نسخه‌ها

ترجمه: روزی که «روح» و «ملائکه» در یک صف می‌ایستند و هیچ یک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمی‌گویند، و (آنگاه که می‌گویند) درست می‌گویند!

[[علامه طباطبایی]] این آیه را یکی از آیات [[شفاعت]] در قیامت دانسته که به اذن الهی برخی از [[فرشته|فرشتگان]] و انسان ها و [[جن|جنیان]] حاضر در محشر حق شفاعت دارند و مضمونش همان است که در آیه ۸۶ [[سوره زخرف]] آمده است وَلَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ ترجمه: و کسانی را که به جای خدا می پرستند، اختیار شفاعت ندارند، اختیار شفاعت فقط با کسانی است که [از روی بصیرت] شهادت به حق داده اند و آنان [حقیقت حال کسانی را که می خواهند برای آنان شفاعت کنند] می‌دانند.

علامه طباطبائی در تفسیر آخرین آیه يَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنْتُ تُرَابًا براین باور است که کافر درقیامت از شدت وسختی آن روز آروز می کند که کاش خاک فاقد اراده و  شعوری بود که نه کاری کرده بود و نه کیفری می‌دید. <ref>طباطبائی، المیزان، منشورات اسماعیلیان، ج۲۰، ص۱۷۶.</ref>{{یاد| أي يتمنى من شدة اليوم أن لو كان ترابا فاقدا للشعور والإرادة فلم يعمل ولم يُجْز.}} نویسنده [[تفسیر نور (کتاب)|تفسیر نور]]  از آیه استفاده کرده که اظهار پشيمانى، دليل بر اختيار انسان است. «يا لَيْتَنِي كُنْتُ تُراباً»  وافزوده است که، خاک یک دانه مى‌گیرد، یک خوشه مى‌دهد، ولى کفّار صدها دلیل و برهان مى‌شنوند ولى یکی را نمى‌پذيرند. پس خاک بر كافر برترى دارد.  <ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۱۰، ص۳۷۰.