سجیل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== پانویس==↵{{پانویس۲}}' به '== پانویس == {{پانوشت}} == یادداشت == {{یادداشت‌ها}}') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سِجّیل''' به‌معنای سنگ‌گِل، ویژگی سنگ‌هایی بود که خدا با آنها [[قوم لوط]] و [[اصحاب فیل]] را عذاب کرد. | '''سِجّیل''' به‌معنای سنگ‌گِل، ویژگی سنگ‌هایی بود که خدا با آنها [[قوم لوط]] و [[اصحاب فیل]] را عذاب کرد. | ||
سِجِّیل، سه بار در [[قرآن]] به کار رفته است. یکبار در [[سوره فیل]] و ماجرای [[اصحاب فیل]]<ref>سوره فیل، آیه۴.</ref>و دو بار در داستان [[قوم لوط]] در سوره‌های [[سوره هود|هود]] و [[سوره حجر|حجر]].<ref>سوره هود، آیه ۸۲؛ سوره حجر، آیه۷۴.</ref> مفسران آن را به معنای سنگ‌گل دانسته‌اند، که خدا با آن قوم لوط و اصحاب فیل را [[عذاب]] کرده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۲۸۲؛ علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۰، ص۳۴۴-۳۴۵.</ref> سجیل در لغت نیز به معنای سنگ‌گِل آمده است.<ref> ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱۱، ص۳۲۷.</ref> به گفته [[علامه طباطبایی]] این واژه از فارسی به زبان عربی راه یافته است. به گفته او برخی آن را به معنای آتش و برخی دیگر به معنای کتاب(نوشته) دانسته‌اند.<ref> علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۰، ص۳۴۴-۳۴۵.</ref> | سِجِّیل، سه بار در [[قرآن]] به کار رفته است. یکبار در [[سوره فیل]] و ماجرای [[اصحاب فیل]]<ref>سوره فیل، آیه۴.</ref>و دو بار در داستان [[قوم لوط]] در سوره‌های [[سوره هود|هود]] و [[سوره حجر|حجر]].<ref>سوره هود، آیه ۸۲؛ سوره حجر، آیه۷۴.</ref> مفسران آن را به معنای سنگ‌گل دانسته‌اند، که خدا با آن قوم لوط و اصحاب فیل را [[عذاب]] کرده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۲۸۲؛ علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۰، ص۳۴۴-۳۴۵.</ref> سجیل در لغت نیز به معنای سنگ‌گِل آمده است.<ref> ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱۱، ص۳۲۷.</ref> به گفته [[علامه طباطبایی]] این واژه از فارسی به زبان عربی راه یافته است. به گفته او برخی آن را به معنای آتش و برخی دیگر به معنای کتاب(نوشته) دانسته‌اند.<ref> علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۰، ص۳۴۴-۳۴۵.</ref> [[ابن هشام]] در سیره از برخی مفسران نقل کرده که اصل سجیل دو کلمه فارسی بوده (سنگ و گِل) که عرب آن را یکی کرده است. <ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۴۹.</ref> | ||
گفته شده بر هر سنگی که پرندگان به سوی اصحاب فیل می‌انداختند، نام یکی از سپاهیان [[ابرهه]] نوشته شده بود.<ref> ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۲۰، ص۴۱۰.</ref> هر سنگ بدن یکی از اصحاب فیل را سوراخ می‌کرد و از طرف دیگر آن بیرون می‌آمد.<ref> طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۹ق، ج۵، ص۵۴۲؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۲۰، ص۴۱۰.</ref> بنا بر نقلی که طبری آورده، سنگ‌ها به هر کس که اصابت می‌کرد، موجب می‌شد تا بدنش به خارش افتد.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۳۰، ص۱۹۳.</ref> گفته شده سنگ‌ریزه‌ها بزرگتر از عدس و کوچکتر از نخود بودند.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۳۰، ص۱۹۳. </ref> | گفته شده بر هر سنگی که پرندگان به سوی اصحاب فیل می‌انداختند، نام یکی از سپاهیان [[ابرهه]] نوشته شده بود.<ref> ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۲۰، ص۴۱۰.</ref> هر سنگ بدن یکی از اصحاب فیل را سوراخ می‌کرد و از طرف دیگر آن بیرون می‌آمد.<ref> طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۹ق، ج۵، ص۵۴۲؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۲۰، ص۴۱۰.</ref> بنا بر نقلی که طبری آورده، سنگ‌ها به هر کس که اصابت می‌کرد، موجب می‌شد تا بدنش به خارش افتد.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۳۰، ص۱۹۳.</ref> گفته شده سنگ‌ریزه‌ها بزرگتر از عدس و کوچکتر از نخود بودند.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۳۰، ص۱۹۳. </ref> | ||