عبدالله بن زبیر: تفاوت میان نسخه‌ها

گزارش‌های تاریخی در مورد عبدالله بن زبیر متفاوت است، برخی از روایات که بیشتر از طرف حامیان وی نقل شده او را مبالغه آمیز تمجید کرده است. ولی برخی دیگر از روایات و گزراش‎ها او را مذمت کرده است.

در منابع [[اهل سنت]]، فضیلت‌های بسیاری برای ابن زبیر نقل شده است. برخی عبادت‌های شگفتی را به او نسبت داده‌اند. برخی پژوهشگران تاریخ اسلام،<ref>برای نمونه نک: نجاتی، دانشنامه حج و حرمین شریفین، ذیل مدخل «ابن زبیر».(http://hajj.ir/99/3019#_ftn298)</ref> با ذکر تحلیل‌هایی در صحت روایات حاوی این فضیلت‌ها تردید کرده‌اند؛ فضیلت‌هایی همچون: سجده‌ <ref>ابن عساکر، تاریخ دمشق، ج۲۸، ص۱۷۰؛ نهایة الارب، ج۲۱، ص۱۴۳.</ref> و رکوع بسیار طولانی<ref>ابن عساکر، تاریخ دمشق، ج۲۸، ص۱۷۱؛ ابن کثیر، البدایة و النهایه، مکتبة المعارف، ج۸، ص۳۳۴.</ref>؛ سخن گفتن به ۱۰۰ زبان<ref>ذهبی، تاریخ الاسلام، ۱۴۱۰ق، ج۵، ص۴۴۴؛ ابن کثیر، البدایة و النهایه، مکتبة المعارف، ج۸، ص۳۳۹.</ref> و همسخن ‌شدن با جنیان.<ref>ابن عساکر، تاریخ دمشق، ج۲۸، ص۱۸۵؛ ابن کثیر، البدایة و النهایه، مکتبة المعارف، ج۸، ص۳۳۶.</ref>

حضرت علی(ع) در جنگ جمل خطاب به زبیر، فرزندش عبدالله را باعث انحراف او از اهل بیت دانسته<ref>تاریخ طبری، ج۳، ص۴۱؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۱۴.</ref> امام علی (ع) در سخنی دیگر درباره عبدالله بن زبیر گفته است:زبیر همواره از ما اهلبیت بود تا آن زمان که فرزند شوم  ونامبارکش عبدالله نشو و نما کرد. <ref>نهج‌البلاغه ، قصار ۴۵۳</ref>{{یاد|کان علی(علیه السلام) یقول: «ما زال الزّبیر رجُلاً منّا أهلَ البیتِ حتّی نشأ ابنه عبدالله، فافسده».ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ناشر: مکتبة آیة الله العظمی المرعشي النجفي (ره)، ج۴، ص ۷۹. }}و [[امام حسن(ع)]] او را نادان خطاب می‌کند.<ref>زمخشری، المستقصی فی أمثال العرب، ج۲، ص۱۱۸</ref> برخی از عملکردهای وی باعث انتقادهای زیادی شده است از جمله: تهدید به آتش زدن بنی هاشم به علت امتناع از بیعت با وی.<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۷۸ق، ج۲۰، ص۱۴۷.</ref>