بیعت عقبه: تفاوت میان نسخه‌ها

چون [[ابوطالب]] و [[خدیجه]] (در سال دهم [[بعثت]]) از دنیا رفتند، [[رسول خدا (ص)]] از یک سو کسی را که از او حمایت کند نداشت و از سوی دیگر سختگیری [[مشرکان]] بر ایشان بیشتر شده بود،<ref>طبری، ج ۲، ص ۳۴۳ـ۳۴۴؛ ابن هشام، ج ۱، ص ۲۸۰؛ حسن ابراهیم حسن، ج ۱، ص ۹۱</ref>در سال یازدهم بعثت، آن حضرت با شش تن از مردم [[یثرب]] (مدینه) روبرو شد. محل این ملاقات را بعضی نزدیک آن عقبه<ref>یاقوت حموی، ج ۳، ص ۶۹۳؛ طبری، ج ۲، ص ۳۵۳؛ حسن ابراهیم حسن، ج ۱، ص ۹۴؛ ابن سعد، ج ۱، ص ۲۱۸؛ ابن هشام، ج ۱، ص ۲۸۹؛ بلاذری، ج ۱، ص ۲۷۵.</ref>و بعضی در [[منا]] نوشته‌اند.<ref>ابن سعد، ج ۱، ص۲۱۸</ref> این شش تن از قبیله [[اوس و خزرج|خزرج]] بودند.<ref>قس یاقوت حموی، همانجا</ref> رسول خدا از هویت آنان سؤال کرد و آنها خود را از مردم خزرج معرفی کردند؛ پیامبر(ص) پرسید که شما از هم پیمانان و دوستان یهودید و پاسخ مثبت شنید. سپس با ایشان به گفتگو نشست، [[اسلام]] را بر آنان عرضه داشت و برایشان [[قرآن]] خواند. اطلاعات پراکنده‌ای که مردم [[یثرب]] از [[یهود|یهودیان]] درباره ظهور پیامبری در [[مکه]] به دست آورده بودند موجب توجه آنان به [[حضرت محمد (ص)]] شد و این امید را ایجاد کرد که با حضور ایشان در یثرب بتوانند از ادامه دشمنی و جنگ بین دو قبیله [[اوس و خزرج|اوس و خزرج]] پیشگیری کنند. اینان چون به مدینه بازگشتند، داستان ظهور پیامبر را با مردم گفتند.