سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها
←آیه مُلک (۲۶)
| خط ۹۴: | خط ۹۴: | ||
مالکیت خداوند را در این [[آیه]] نشان از قدرت او دانسته‌اند که هرگونه بخواهد در مُلک خود تصرف می‌کند.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۳۶-۳۷.</ref> [[مفسران]] منظور از «تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشاءُ» را مسلمانان نخستین می‌دانند که دعوت [[اسلام]] را اجابت و بدان عمل کردند و [[خداوند]] به آنان قدرت، حکومت و عزت بخشید و منظور از «وَ تَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشاءُ» را [[مشرکان]]، [[رومیان]] و [[ایرانیان]] می‌دانند که به دلیل کفرشان، خداوند قدرت آنها را زایل کرد و عزت آنها را گرفت.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۷۲۷-۷۲۸؛ مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۳۷.</ref> بنابراین گرفتن قدرت از زورمندان و دادن آن به ضعیفان را نشانه قدرت خداوند دانسته‌اند.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۳۷.</ref> | مالکیت خداوند را در این [[آیه]] نشان از قدرت او دانسته‌اند که هرگونه بخواهد در مُلک خود تصرف می‌کند.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۳۶-۳۷.</ref> [[مفسران]] منظور از «تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشاءُ» را مسلمانان نخستین می‌دانند که دعوت [[اسلام]] را اجابت و بدان عمل کردند و [[خداوند]] به آنان قدرت، حکومت و عزت بخشید و منظور از «وَ تَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشاءُ» را [[مشرکان]]، [[رومیان]] و [[ایرانیان]] می‌دانند که به دلیل کفرشان، خداوند قدرت آنها را زایل کرد و عزت آنها را گرفت.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۷۲۷-۷۲۸؛ مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۳۷.</ref> بنابراین گرفتن قدرت از زورمندان و دادن آن به ضعیفان را نشانه قدرت خداوند دانسته‌اند.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۳۷.</ref> | ||
[[پرونده:آیه مباهله (آل عمران ۶۱).jpg|180px|بندانگشتی|آیه مباهله]] | [[پرونده:آیه مباهله (آل عمران ۶۱).jpg|180px|بندانگشتی|آیه مباهله]] | ||
===آیه محراب====( آیه ۳۷) | |||
'''فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنْبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا ۖ كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقًا ۖ قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّىٰ لَكِ هَٰذَا ۖ قَالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ۖ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ''' ترجمه:«پس پروردگارش وى [=مريم] را با حُسنِ قبول پذيرا شد و او را نيكو بار آورد، و زكريا را سرپرست وى قرار داد. زكريا هر بار كه در محراب بر او وارد مى‌شد، نزد او [نوعى] خوراكى مى‌يافت. [مى]گفت: «اى مريم، اين از كجا براى تو [آمده است؟ او در پاسخ مى]گفت: «اين از جانب خداست، كه خدا به هر كس بخواهد، بى شمار روزى مى‌دهد.» | |||
كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمِحْرَابَ «هر وقت زکریّا به صومعه(محراب) عبادت مریم می‌آمد.» | |||
این فراز از آیه ۳۷ سوره آل عمران به این جهت که واژه محراب درآن است در بسیاری از محراب‌های مساجد نقش بسته است هر چند این فراز به تنهایی دلالت معنای کاملی را نمی رساند و مبهم است. | |||
===آیه مباهله(۶۱)=== | ===آیه مباهله(۶۱)=== | ||