تباکی: تفاوت میان نسخهها
←در عزای امام حسین(ع)
(ایجاد لینک بین زبانی در ویکی داده و حذف از مبدا ویرایش) |
|||
خط ۶: | خط ۶: | ||
=== در عزای امام حسین(ع) === | === در عزای امام حسین(ع) === | ||
در احادیث وارد شده است که اگر کسی برای [[امام حسین(ع)]] گریه کند یا کسی را بگریاند یا تباکی نماید، [[بهشت]] بر او واجب میشود.<ref>حسنزاده آملی، نامهها برنامهها، ۱۳۸۶ش، ص۲۸۴. </ref> | در احادیث وارد شده است که اگر کسی برای [[امام حسین(ع)]] گریه کند یا کسی را بگریاند یا تباکی نماید، [[بهشت]] بر او واجب میشود.<ref>حسنزاده آملی، نامهها برنامهها، ۱۳۸۶ش، ص۲۸۴. </ref> | ||
تباکی در [[عزاداری]] امام حسین به معنای آن است که انسان حالت [[گریه]] و اندوه به خود بگیرد تا از عزاداران شمرده شده و از [[ثواب|پاداش معنوی]] آن برخوردار گردد.<ref> مکارم شیرازی، عاشورا ریشهها انگیزهها رویدادها، ۱۳۸۷ش، ص۸۱.</ref> محدث نوری در [[لؤلؤ و مرجان]] این احتمال را مطرح کرده که شاید هدف از تأکید بر تباکی در عزاداری، آشکار نمودن مصیبت و تحت تاثیر قراردادن دیگران باشد، به گونهای که آنان نیز به گریه درآیند.<ref> مظاهری، فرهنگ سوگ شیعی، ۱۳۹۵ش، ص۱۱۲.</ref> [[مرتضی مطهری]] اندیشمند [[شیعی]]، تباکی و تظاهر به گريه كردن بر [[شهدای کربلا]] را نوعى اعلام وابسته بودن به گروه اهل حق و اعلان جنگ با گروه اهل باطل میداند و میافزاید در این صورت، عزادارى برای شهادت امام حسين(ع)، يك مبارزه اجتماعى است.<ref>مطهری، بررسی اجمالی نهضتهای اسلامی در صد ساله اخیر، ١٣٩٦ش، ص٨٣.</ref> | تباکی در [[عزاداری]] امام حسین به معنای آن است که انسان حالت [[گریه]] و اندوه به خود بگیرد تا از عزاداران شمرده شده و از [[ثواب|پاداش معنوی]] آن برخوردار گردد.<ref> مکارم شیرازی، عاشورا ریشهها انگیزهها رویدادها، ۱۳۸۷ش، ص۸۱.</ref> محدث نوری در [[لؤلؤ و مرجان]] این احتمال را مطرح کرده که شاید هدف از تأکید بر تباکی در عزاداری، آشکار نمودن مصیبت و تحت تاثیر قراردادن دیگران باشد، به گونهای که آنان نیز به گریه درآیند.<ref> مظاهری، فرهنگ سوگ شیعی، ۱۳۹۵ش، ص۱۱۲.</ref> [[مرتضی مطهری]] اندیشمند [[شیعی]]، تباکی و تظاهر به گريه كردن بر [[شهدای کربلا]] را نوعى اعلام وابسته بودن به گروه اهل حق و اعلان جنگ با گروه اهل باطل میداند و میافزاید در این صورت، عزادارى برای شهادت امام حسين(ع)، يك مبارزه اجتماعى است.<ref>مطهری، بررسی اجمالی نهضتهای اسلامی در صد ساله اخیر، ١٣٩٦ش، ص٨٣.</ref> | ||
مطهری براین باور است که در شرایطی که حسین به صورت یک مکتب در یک زمان حضور دارد و سمبل راه و روش اجتماعی معین و نفی کننده راه و روش موجود معین دیگری است، یک قطره اشک برایش ریختن واقعاً نوعی سربازی است. در شرایط خشن یزیدی، در حزب حسینیها شرکت کردن و تظاهر به گریه کردن بر شهدا نوعی اعلام وابسته بودن به گروه اهل حق و اعلان جنگ با گروه اهل باطل و در حقیقت نوعی از خود گذشتگی است | |||
=== در هنگام عبادات === | === در هنگام عبادات === |