شهاب‌الدین سهروردی: تفاوت میان نسخه‌ها
←زندگی‌نامه
Ma.rezapour (بحث | مشارکتها) (←منابع) |
Ma.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
==زندگی‌نامه== | ==زندگی‌نامه== | ||
در مورد ولادت و وفات [[سهروردی]] بین تاریخ‌نویسان اختلاف است ولی آن چیزی بیشتر نقل‌شده این است که او در تاریخ ۵۴۹ق در دهکده سهرورد [[زنجان]] به دنیا آمد.<ref>[https://hawzah.net/fa/Mostabser/View/63769/3757/زندگی-نامه?CID=60 شهاب الدین یحیی بن حبش امیرک سهروردی، زندگی نامه ]، پایگاه اطلاع رسانی حوزه.</ref> | در مورد ولادت و وفات [[سهروردی]] بین تاریخ‌نویسان اختلاف است ولی آن چیزی بیشتر نقل‌شده این است که او در تاریخ ۵۴۹ق در دهکده سهرورد [[زنجان]] به دنیا آمد.<ref>[https://hawzah.net/fa/Mostabser/View/63769/3757/زندگی-نامه?CID=60 شهاب الدین یحیی بن حبش امیرک سهروردی، زندگی نامه ]، پایگاه اطلاع رسانی حوزه.</ref> او در سیزده سالگی از سهرورد خارج و به شهر مراغه رفت و خدمت مجدالدین عبدالرزاق جیلی در مدرسه معروف مجاهدیه، مشغول به یادگیری [[حکمت]] و [[اصول فقه]] شد و در همان ایام، با معارف [[زرتشتیان]] و [[مسیحیت|مسیحیان]] نیز آشنایی پیدا کرد.<ref>مجتهدی، سهروردی و افکاراو، ۱۳۹۴ش، ص۴۴-۴۳</ref> | ||
او در بیست سالگی یعنی به تاریخ ۵۶۸ قمری به [[اصفهان]] رفت و یادگیری علوم حوزوی را در آنجا تکمیل کرد. سهروردی نزد ظهیرالدین بیهقی فارسی، مشغول تحصیل [[منطق]] و فلسفه [[ابن سینا]] شد و کتاب بصائر [[عمر بن سهلان ساوی]] را خواند.<ref>مجتهدی، سهروردی و افکاراو، ۱۳۹۴ش، ص۵۳-۵۲</ref> | او در بیست سالگی یعنی به تاریخ ۵۶۸ قمری به [[اصفهان]] رفت و یادگیری علوم حوزوی را در آنجا تکمیل کرد. سهروردی نزد ظهیرالدین بیهقی فارسی، مشغول تحصیل [[منطق]] و فلسفه [[ابن سینا]] شد و کتاب بصائر [[عمر بن سهلان ساوی]] را خواند.<ref>مجتهدی، سهروردی و افکاراو، ۱۳۹۴ش، ص۵۳-۵۲</ref> | ||
سهروردی قبل از سی سالگی بین سال های ۵۷۷ - ۵۷۸ق [[اصفهان]] را ترک کرد و با عده‌ای از صوفیان سفر خود را شروع کرد و وارد قلمرو پادشاهان سلجوقی در آسیای صغیر شد و به دیاربکر رسید. وی با ورود به این شهر، مورد استقبال حکومت سلجوقی قرار گرفت. <ref>مجتهدی، سهروردی و افکاراو، ۱۳۹۴ش، ص۵۶-۵۴</ref> او در مدتی که در دیاربَکر بود، [[ریاضت]] پیشه می‌کرد و عقیده داشت ریاضت، راهی برای دستیابی | سهروردی قبل از سی سالگی بین سال های ۵۷۷ - ۵۷۸ق [[اصفهان]] را ترک کرد و با عده‌ای از صوفیان سفر خود را شروع کرد و وارد قلمرو پادشاهان سلجوقی در آسیای صغیر شد و به دیاربکر رسید. وی با ورود به این شهر، مورد استقبال حکومت سلجوقی قرار گرفت. <ref>مجتهدی، سهروردی و افکاراو، ۱۳۹۴ش، ص۵۶-۵۴</ref> او در مدتی که در دیاربَکر بود، [[ریاضت]] پیشه می‌کرد و عقیده داشت ریاضت، راهی برای دستیابی حکمت عملی بلکه راهی برای فهم بهتر حکمت نظری است. سهرورودی در دیاربکر، به گفت‌وگو با عالمان می‌پرداخت اما به سبب تنگ‌نظری گروهی از عالمان، مورد بی‌مهری قرار گرفت.<ref>مجتهدی، سهروردی و افکاراو، ۱۳۹۴ش، ص۶۰-۵۴</ref> او برای سیاحت به آناتولی رفت و از آنجا عازم [[سوریه]] شد.<ref>مجتهدی، سهروردی و افکاراو،۱۳۹۴ش، ص۶۳</ref> در این بین، به شهر ماردین رسید و در آنجا با فخرالدین ماردینی ملاقات کرد و از وی معارف متنوعی پیرامون سنت های مصر قدیم، اعتقادات صائبی و تعلیمات هرمسی آموخت.<ref>مجتهدی، سهروردی و افکاراو، ۱۳۹۴ش، ص۷۱-۶۴</ref> | ||
ظاهرا سهروردی بعد از ماردین، به سفرهای زیادی در آسیای‌صغیر رفته باشد. او احتمالا به میافارقین که آثاری از انوشیروان دادگر و خسرو پرویز دارد، رفته است. او به توقات شهری در استان ارض روم میان قونیه و سیواس رفته است و در همین مدت کتاب [[حکمة الاشراق (کتاب)|حکمت الاشراق]] را به مرور کامل کرده است. گفته می‌شود او به تاریخ ۲۹ جمادی‌الآخر ۵۸۲ قمری، از نوشتن این کتاب فراغت یافت.<ref>مجتهدی، سهروردی و افکاراو، ۱۳۹۴ش، ص۷۲</ref> | ظاهرا سهروردی بعد از ماردین، به سفرهای زیادی در آسیای‌صغیر رفته باشد. او احتمالا به میافارقین که آثاری از انوشیروان دادگر و خسرو پرویز دارد، رفته است. او به توقات شهری در استان ارض روم میان قونیه و سیواس رفته است و در همین مدت کتاب [[حکمة الاشراق (کتاب)|حکمت الاشراق]] را به مرور کامل کرده است. گفته می‌شود او به تاریخ ۲۹ جمادی‌الآخر ۵۸۲ قمری، از نوشتن این کتاب فراغت یافت.<ref>مجتهدی، سهروردی و افکاراو، ۱۳۹۴ش، ص۷۲</ref> | ||