سوره زخرف: تفاوت میان نسخه‌ها
←کامل بودن نعمت های بهشت
| خط ۷۷: | خط ۷۷: | ||
[[علامه طباطبایی]] بر این باور است که منظور از «مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ» تمام چیزهایی است که میان انسان وعموم حیوانات مشترک است مانند اشتها و میل نفوس به چشیدنی ها و بوییدنی ها وگوش کردنی ها ولمس کردنی ها ومنظور از «تَلَذُّ الْأَعْيُنُ» اموری است که اختصاص به انسان دارد و تمام لذت‌های نفسانی در این دو جمله نهفته است. وی هم چنان احتمال داده که لذات روحی‌عقلی نیز در جمله تلذ الاعین نهفته باشد با این توجیه که لذت روحی رؤیت قلبی است و دیدن شامل دیدن با قلب هم می شود. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱۸، ص۱۲۲. | [[علامه طباطبایی]] بر این باور است که منظور از «مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ» تمام چیزهایی است که میان انسان وعموم حیوانات مشترک است مانند اشتها و میل نفوس به چشیدنی ها و بوییدنی ها وگوش کردنی ها ولمس کردنی ها ومنظور از «تَلَذُّ الْأَعْيُنُ» اموری است که اختصاص به انسان دارد و تمام لذت‌های نفسانی در این دو جمله نهفته است. وی هم چنان احتمال داده که لذات روحی‌عقلی نیز در جمله تلذ الاعین نهفته باشد با این توجیه که لذت روحی رؤیت قلبی است و دیدن شامل دیدن با قلب هم می شود. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱۸، ص۱۲۲. | ||
</ref> | </ref> | ||
نویسنده تفسیر [[مجمع البیان]] در باره جامعیت این دو جمله | نویسنده تفسیر [[مجمع البیان]] در باره جامعیت این دو جمله می‌نویسد که اگر تمام خلائق با هم می خواستندنعمت های بهشت را وصف کنند بیش از این سخنی نمی توانستند بگویند. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱۸، ص۱۲۲. | ||
</ref> [[تفسیر نور]] ضمن تصریح بر این که ملاقات اولیای الهی یکی از لذت های چشم در بهشت است؛ نعمت های بهشتی را دارای تنوع، زیبایی، منطبق بودن با میل و خسته نشدن چشم ها از دیدن آنها دانسته است. <ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۸، ص۴۷۴.</ref> | </ref> [[تفسیر نور]] ضمن تصریح بر این که ملاقات اولیای الهی یکی از لذت های چشم در بهشت است؛ نعمت های بهشتی را دارای تنوع، زیبایی، منطبق بودن با میل و خسته نشدن چشم ها از دیدن آنها دانسته است. <ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۸، ص۴۷۴.</ref> | ||