سوره فصلت: تفاوت میان نسخه‌ها
←بازگشت نتیجه اعمال، به خود شخص: افزایش/ اضافات/
(←منابع) |
(←بازگشت نتیجه اعمال، به خود شخص: افزایش/ اضافات/) |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
{{عربی|«مَّنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَیهَا ۗ وَمَا رَ‌بُّک بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِیدِ﴿۴۶﴾|ترجمه=هر که کار شایسته کند، به سود خود اوست؛ و هر که بدی کند، به زیان خود اوست، و پروردگار تو به بندگان [خود] ستمکار نیست.|آدرس=...|اندازه=110%}} | {{عربی|«مَّنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَیهَا ۗ وَمَا رَ‌بُّک بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِیدِ﴿۴۶﴾|ترجمه=هر که کار شایسته کند، به سود خود اوست؛ و هر که بدی کند، به زیان خود اوست، و پروردگار تو به بندگان [خود] ستمکار نیست.|آدرس=...|اندازه=110%}} | ||
این آیه به یک قانون کلی درباره اعمال آدمی می‌پردازد که قرآن بارها بر آن تأکید کرده است. منظور این آیه این است که اگر [[کفر|کافران]] به [[قرآن]] و سخن پیامبر ایمان نیاورند نه به [[خدا|خداوند]] و نه به پیامبرش، زیانی نمی‌رسد بلکه خود کافران هستند که زیان خواهند دید.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۰، ص۳۰۸.</ref> | این آیه به یک قانون کلی درباره اعمال آدمی می‌پردازد که قرآن بارها بر آن تأکید کرده است. منظور این آیه این است که اگر [[کفر|کافران]] به [[قرآن]] و سخن پیامبر ایمان نیاورند نه به [[خدا|خداوند]] و نه به پیامبرش، زیانی نمی‌رسد بلکه خود کافران هستند که زیان خواهند دید.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۰، ص۳۰۸.</ref> [[فضل بن حسن طبرسی|امین الاسلام طبرسی]] در تفسر مجمع البیان در باره ظلّام(بسیار ظلم کننده) نبودن خداوند دو وجه را بیان کرده نخست این که کسی که به زشتی ظلم آگاه باشد و از ظلم کردن بی نیاز باشد ولی در عین حال ظلم بکند «ظَلّام» است و خداوند که این ویژگی ها را دارد و ظلم نمی کند ظلّام نیست. وجه دوم آن است که خداوند پاداش و کیفر هیچ کس را در حق دیگری اجرا نمی‌کند پس ظلام نیست یعنی هیچ گونه ظلمی در حق هیچ یک از بندگانش ندارد. <ref>طبرسی، تفسیر مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۹، ص۳۱.</ref> | ||
==داستان‌ها و روایت‌های تاریخی== | ==داستان‌ها و روایت‌های تاریخی== | ||