سوره شعراء: تفاوت میان نسخه‌ها
←دعاهای حضرت ابراهیم(ع)
(←منابع) |
|||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
درخواست علم و دانش، الحاق به صالحان، ماندگاری در یاد و خاطره آیندگان، درخواست عاقبت خیر و [[جنة الخلد|بهشت جاویدان]]، [[استغفار|آمرزش گناهان]] والدین و عدم رسوایی در [[قیامت|روز قیامت]] از دعاهایی است که حضرت ابراهیم از درگاه [[خدا|خداوند]] طلب اجابت آن را داشت.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۲۶۰-۲۶۴.</ref> | درخواست علم و دانش، الحاق به صالحان، ماندگاری در یاد و خاطره آیندگان، درخواست عاقبت خیر و [[جنة الخلد|بهشت جاویدان]]، [[استغفار|آمرزش گناهان]] والدین و عدم رسوایی در [[قیامت|روز قیامت]] از دعاهایی است که حضرت ابراهیم از درگاه [[خدا|خداوند]] طلب اجابت آن را داشت.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۵، ص۲۶۰-۲۶۴.</ref> | ||
آیات ۸۸ و ۸۹ سوره شعراء در [[مناجات حضرت علی در مسجد کوفه|مناجات امام علی(ع) در مسجد کوفه]] به کار رفته است به همین دلیل از آیات مشهور این سوره محسوب می‌گردد.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۷، ص۴۱۹.</ref>مضمون این دو آیه عدم سودمندی فرزندان و اموال در قیامت است زیرا تأثیر این امور منحصر در زندگانی دنیا و در روابط حاکم بر آن است ولی در روز قیامت که روز پرده برداشته شدن از حقایق و منقطع شدن اسباب دنیایی است نفعی بر آنها مترتب نیست و این دو نمونه (مال و فرزند) به معنای باطل شدن جامعه‌های دنیایی و آثار حاکم بر آنها در روز قیامت است و تنها معیار سعادتمندی در قیامت بهره‌مندی از قلب سلیم است خواه صاحب قلب سلیم در دنیا مال و فرزند داشته یا نداشته و منظور از قلب سلیم همان نفسی است که از تیره‌گی‌های ظلم که همان شرک و معصیت است سالم مانده باشد. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، اعلمی بیروت، ج ۱۵، ص ۲۸۸و ۲۸۹. | آیات ۸۸ و ۸۹ سوره شعراء در [[مناجات حضرت علی در مسجد کوفه|مناجات امام علی(ع) در مسجد کوفه]] به کار رفته است به همین دلیل از آیات مشهور این سوره محسوب می‌گردد.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۷، ص۴۱۹.</ref>مضمون این دو آیه عدم سودمندی فرزندان و اموال در قیامت است زیرا تأثیر این امور منحصر در زندگانی دنیا و در روابط حاکم بر آن است ولی در روز قیامت که روز پرده برداشته شدن از حقایق و منقطع شدن اسباب دنیایی است نفعی بر آنها مترتب نیست و این دو نمونه (مال و فرزند) به معنای باطل شدن جامعه‌های دنیایی و آثار حاکم بر آنها در [[قیامت|روز قیامت]] است و تنها معیار سعادتمندی در قیامت بهره‌مندی از قلب سلیم است خواه صاحب قلب سلیم در دنیا مال و فرزند داشته یا نداشته و منظور از قلب سلیم همان نفسی است که از تیره‌گی‌های ظلم که همان [[شرک]] و [[گناه|معصیت]] است سالم مانده باشد. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، اعلمی بیروت، ج ۱۵، ص ۲۸۸و ۲۸۹. | ||
</ref> | </ref> | ||