سوره یونس: تفاوت میان نسخه‌ها

'''وَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنْبِهِ أَوْ قَاعِدًا أَوْ قَائِمًا فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَنْ لَمْ يَدْعُنَا إِلَىٰ ضُرٍّ مَسَّهُ ۚ كَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِينَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ'''ترجمه: و چون انسان را آسيبى رسد، ما را -به پهلو خوابيده يا نشسته يا ايستاده- مى‌خواند، و چون گرفتاريش را برطرف كنيم چنان مى‌رود كه گويى ما را براى گرفتاريى كه به او رسيده، نخوانده است. اين گونه براى اسرافكاران آنچه انجام مى‌دادند زينت داده شده است. مفسران گفته‌اند [[دعا]]های انسان در این سختی ها فقط برای عافیت طلبی ور هایی از گرفتاری و سختی هاست نه برای نائل شدن به ثواب [[آخرت]] به همین سبب پس از این که گرفتاری اش برطرف شد از [[خدا]] رویگردان شده و [[شکر]] او را فراموش می کند. <ref>طبرسی، تفسیر مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۱۶۳.