تزکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

==جایگاه==

از نظر [[ابوالفتوح رازی]] و  دیگر مفسران با تکیه به آیات قرآن، هدف از بعثت پیامبران<ref>سوره بقره، آیه۱۲۹؛ ابوالفتوح رازی، روض‌الجنان، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۱۷۳؛ واعظ کاشفی، مواهب علیه یا تفسیر حسینی، ۱۳۱۷ش، ج۱، ص۳۶.</ref> تزکیه نفوس، رشد و تعالی دادن آن و دوری از [[گناه]] و [[شرک]]<ref>سوره بقره، آیه۱۵۱؛ سوره ال‌عمران، آیه۷۷؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱، ص۳۳۰.</ref> و عواقب آن است.<ref>سوره بقره، آیه۱۲۹-۱۷۴؛ سوره توبه، آیه۱۰۳؛ سوره طه، آیه۷۵-۷۶؛ اشکوری، تفسیر شریف لاهیجی، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۱۱۶؛فیض‌ کاشانی، تفسیرالصافی، ۱۴۰۲ق، ج۱، ص۱۷۳.</ref> همچنین در قرآن تزکیه، تنها راه رستگاری و جاودان شدن در [[بهشت]] معرفی شده است.<ref>سوره طه، آیه۷۶؛ سوره اعلی، آیه۷۸.</ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] مفسر قرآن در توجیه تقدم و تأخر تزکیه و تعلیم در آیات [[قرآن]] بر این باور است که هدف نهایى، تربیت انسان و تزکیه نفوس و تکامل روح و جان است و  تلاوت آیات قرآن و تعلیم علم و حکمت، همه براى رسیدن به آن هدفِ بزرگ است؛ بنابراین اینها همه مقدّمه‌اند و تزکیه، هدف و مقصد به شمار می‌آید و اگر در دو آیه ۱۵۱ [[سوره بقره]] و آیه ۲ [[سوره جمعه]]، تزکیه پیش از تعلیم کتاب و حکمت ذکر شده، تنها براى نشان دادن اهمّیّت آن است و گرنه هر یک از  تزکیه و تعلیم در دیگرى اثر مى‌گذارد، یعنى تا مرحله اى از تزکیه نفس نباشد انسان به دنبال علم نمی‌رود و تا علم نباشد مراتب بالاتر تزکیه حاصل نمى شود؛ بنابراین تعلیم و تزکیه در یکدیگر تأثیر متقابل دارند و ممکن است تنوّع آیات در این زمینه براى توجّه دادن به این امر باشد. <ref>مکارم شیرازی، پیام قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۷، ص۲۰.</ref>

به گفته گروهی، در [[ادیان‌غیر ابراهیمی]] که بیشتر ادیان ‌شرقی را شامل می‌شود، از قبیل بودیسم<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۶ش، ص۴۱.</ref>، هندوئیسم<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۶ش، ص۳۶.</ref>، سیکهه<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۶ش، ص۴۵.</ref> و جینه<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۶ش، ص۳۷.</ref> نیز برای صفای درون و رشد و تعالی نفس اهمیت خاص قائلند. لازم به ذکر است در سیکهه [[ریاضت کشیدن]] ممنوع است.  

==پانویس==