غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

غیبت از [[گناهان کبیره]] است که در [[آیه غیبت|آیه ۱۲ سوره حجرات]] از آن به خوردن گوشت برادرِ مرده تعبیر شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۱۸۵.</ref> در [[حدیث|روایات]] هم تعبیرات شدید اللحنی نسبت به غیبت کننده آمده است. [[پیامبر(ص)]] فرمود: هر کس از مرد یا زن مسلمانی غیبت کند، [[خدا|خداوند]] تا چهل شبانه روز [[نماز]] و [[روزه]] او را نپذیرد مگر این که غیبت شونده او را ببخشد.<ref>مجلسی، بحارالأنوار، ج۷۵، ص۲۵۸، ح۵۳ </ref> همچنین پیامبر(ص) غیبت کردن را در (نابودی) دین مسلمان مؤثرتر از خوره در درون او دانسته<ref>کلینی، الکافی، ج۲، ص۳۵۷، ح۱ </ref> و غیبت را موجب انتقال اعمال خیر به غیبت شونده و [[گناه|گناهان]] او به غیبت کننده معرفی می‌کند.{{یادداشت|پیامبر(ص) فرمود: روز قیامت فردی را می‌آورند و او را در پیشگاه خدا نگه می‌دارند و کارنامه‌اش را به او می‌دهند، اما حسنات خود را در آن نمی‌بیند. عرض می‌کند: الهی! این کارنامه من نیست! زیرا من در آن طاعات خود را نمی‌بینم! به او گفته می‌شود: پروردگار تو نه خطا می‌کند و نه فراموش. عمل تو به سبب غیبت کردن از مردم بر باد رفت. سپس مرد دیگری را می‌آورند و کارنامه‌اش را به او می‌دهند. در آن طاعت بسیاری را مشاهده می‌کند. عرض می‌کند: الهی! این کارنامه من نیست! زیرا من این طاعات را بجا نیاورده ام! گفته می‌شود: فلانی از تو غیبت کرد و من حسنات او را به تو دادم. (سبزواری، جامع الأخبار، ص۴۱۲)}}