غزوه تبوک: تفاوت میان نسخه‌ها

</ref>نکته مهم این است که پیامبر(ص )در مواقع متعدد افرادی از صحابه را به عنوان جانشین خویش در مدینه معین کرده و خود از مدینه به منظور مشخصی مانند جنگ وغیر آن خارج شده ولی تعبیر که هنگام جانشینی(استخلاف) امام علی (ع)در مدینه هنگام رفتن برای جنگ تبوک داشته برای هیچ یک از دیگر اصحابش نداشته که نشانگر این واقعیت است که جانشینی دیگر افراد به معنای جانشینی در تمام امور و شوؤن پیامبر(ص) نبوده است.<ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ج۳۷، ص۲۶۵.</ref> {{یادداشت|أما ترضى أن تكون مني بمنزلة هارون من موسى؟ إلا أنه لا نبي بعدي}}در گزارش دیگر تاریخی آمده که پیامبر(ص) پس از این که امیرالمؤمنین(ع) رابه جانشینی خودش در مدینه منصوب کرد فرمود:مدینه جز با من ویا تو سامان وصلاح نخو اهد یافت. <ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ج۲۱، ص۲۰۷.</ref>{{یادداشت|استخلف أميرالمؤمنين في أهله وولده وأرواجه ومهاجره ، وقال يا علي إن المدينة لاتصلح إلا بي أوبك}}

پیامبر در [[رمضان]] سال نهم به مدینه بازگشت.<ref>واقدی، ج۳، ص۱۰۵۶؛ یعقوبی، ج۲، ص۶۸</ref> آن حضرت عذر و [[سوگند]] کسانی را که از رفتن به غزوه تبوک سر باز زده بودند، پذیرفت و برایشان [[استغفار]] کرد. حضرت امر فرمود که مسلمانان با سه تن، سخن نگویند و نشست و برخاست نکنند. آن سه تن [[توبه]] کردند و خداوند آیات ۱۱۷ تا ۱۱۹ [[سوره توبه]]{{یادداشت| وَعَلَى الثَّلَاثَةِ الَّذِينَ خُلِّفُوا حَتَّىٰ إِذَا ضَاقَتْ عَلَيْهِمُ الْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ وَضَاقَتْ عَلَيْهِمْ أَنْفُسُهُمْ وَظَنُّوا أَنْ لَا مَلْجَأَ مِنَ اللَّهِ إِلَّا إِلَيْهِ ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ و [نيز] بر آن سه تن كه بر جاى مانده بودند، [و قبول توبه آنان به تعويق افتاد] تا آنجا كه زمين با همه فراخى‌اش بر آنان تنگ گرديد، و از خود به تنگ آمدند و دانستند كه پناهى از خدا جز به سوى او نيست. پس [خدا] به آنان [توفيق ]توبه داد، تا توبه كنند. بى ترديد خدا همان توبه‌پذير مهربان است.}} را نازل فرمود و آنان را بخشید.<ref>زهری، ص۱۰۸-۱۱۱؛ واقدی، ج۳، ص۱۰۴۹ ۱۰۵۶؛ طبری، ج۳، ص۱۱۱؛ نیز رجوع کنید به ابن قدامه، ص۸۹-۹۳</ref>