Image-reviewer، abusefilter، autopatrolled، botadmin، دیوان‌سالاران، eliminator، import، مدیران رابط کاربری، ipblock-exempt، movedable، oversight، patroller، reviewer، rollbacker، مدیران، translationadmin
۹٬۴۳۸
ویرایش
عبدالله بن یقطر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '{{یادداشت|' به '{{یاد|'
جز (جایگزینی متن - '{{یادداشت|' به '{{یاد|') |
|||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
==امام حسین(ع) وشهادت عبدالله== | ==امام حسین(ع) وشهادت عبدالله== | ||
وقتی خبر [[شهادت]] عبدالله به امام حسین(ع)رسید کاروان امام در محلی به نام «[[زباله]]» در مسیر [[مکه]] به کوفه بود مکانی میان «واقصه» و «ثعلبیه».<ref>قرشی، زندگانی حضرت عباس، ۱۳۸۶ش، ص۱۵۸</ref> امام هنگام دریافت خبر شهادت او خطبه‌ای ایراد کرد و فرمود ای مردم طرفداران ما، ما را رها کردند و [[مسلم بن عقیل|مسلم]]، [[هانی بن عروة|هانی]]، قیس بن مسهر و عبدالله بن یقطر کشته شدند، در این هنگام امام روی به همراهان کرده و در ادامه دادن راه آنان را آزاد گذاشت.<ref> إحقاق الحق، ج۲۷، ص۱۵۹</ref> براساس نقل خوارزمی امام(ع) در این منزل به برادر رضاعی بودن عبدالله تصریح کرده است.{{ | وقتی خبر [[شهادت]] عبدالله به امام حسین(ع)رسید کاروان امام در محلی به نام «[[زباله]]» در مسیر [[مکه]] به کوفه بود مکانی میان «واقصه» و «ثعلبیه».<ref>قرشی، زندگانی حضرت عباس، ۱۳۸۶ش، ص۱۵۸</ref> امام هنگام دریافت خبر شهادت او خطبه‌ای ایراد کرد و فرمود ای مردم طرفداران ما، ما را رها کردند و [[مسلم بن عقیل|مسلم]]، [[هانی بن عروة|هانی]]، قیس بن مسهر و عبدالله بن یقطر کشته شدند، در این هنگام امام روی به همراهان کرده و در ادامه دادن راه آنان را آزاد گذاشت.<ref> إحقاق الحق، ج۲۷، ص۱۵۹</ref> براساس نقل خوارزمی امام(ع) در این منزل به برادر رضاعی بودن عبدالله تصریح کرده است.{{یاد| وقَتَلوا أخي مِنَ الرَّضاعَةِ خوارزمی، مقتل الحسین علیه السلام، ج۱، ص۳۲۸. }} | ||
بسیاری از افراد که بنا بر امیال و خواسته‌ای دنیوی همراه امام شده بودند، رفته و تنها کسانی که از [[مدینه]] همراه امام بودند ماندند.<ref>طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۹۸؛ بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۶۹.</ref> | بسیاری از افراد که بنا بر امیال و خواسته‌ای دنیوی همراه امام شده بودند، رفته و تنها کسانی که از [[مدینه]] همراه امام بودند ماندند.<ref>طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۹۸؛ بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۶۹.</ref> | ||
| خط ۹۱: | خط ۹۱: | ||
[[بنی لیث]]، به یاری پسر [[محمد(ص)|احمد]] قیام کردند و نیزه‌ها و شمشیرهای خود را جنباندند.{{سخ}} | [[بنی لیث]]، به یاری پسر [[محمد(ص)|احمد]] قیام کردند و نیزه‌ها و شمشیرهای خود را جنباندند.{{سخ}} | ||
نشانه آنها این بود که در جلو سر خود، مو داشتند و از منزل دور، فرمانده آنان [[شعیب بن صالح]] بود.{{سخ}} | نشانه آنها این بود که در جلو سر خود، مو داشتند و از منزل دور، فرمانده آنان [[شعیب بن صالح]] بود.{{سخ}} | ||
به من گفتند: داناترین مردم ابو الحسن است که اهل تقوا و اهل ستایشه‌است.<ref>قطب راوندی، الخرائج و الجرائح، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۵۵۰.</ref>{{پایان}}</small>{{ | به من گفتند: داناترین مردم ابو الحسن است که اهل تقوا و اهل ستایشه‌است.<ref>قطب راوندی، الخرائج و الجرائح، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۵۵۰.</ref>{{پایان}}</small>{{یاد| مضمون این اشعار مبهم است و برخی این اشعار را به عبدالله بن بشار (برادر رضاعی امام حسین) نسبت داده اند که پس از واقعه عاشورا زنده بوده و ظاهراً درباره نشانه‌های ظهور است. محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسين عليه السلام بر پايه قرآن، حديث و تاریخ، ج۴، ص۳۶۹.}} | ||
==تشابه ماجرای عبدالله و قیس بن مسهر== | ==تشابه ماجرای عبدالله و قیس بن مسهر== | ||