عبادت: تفاوت میان نسخه‌ها

تقسیم‌ دیگری نیز برای عبادت با استناد به [[حدیث]]ی از [[امام علی(ع)]] ارائه شده است.<ref>نهج‌البلاغه، صبحی صالح، حکمت ۲۳۴، ص۵۱۰.</ref>{{یادداشت|َ قَالَ ع إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ التُّجَّارِ وَ إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ رَهْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْعَبِيدِ وَ إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ شُكْراً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْأَحْرَار؛ گروهی خدا را از روی میل به ثواب عبادت می‌کنند، این عبادت تاجران است. گروهی خدا را از روی ترس کیفر بندگی می‌کنند، این عبادت بردگان است و گروهی خدا را به جهت سپاس‌گذاری عبادت می‌کنند،‌این عبادت آزادگان است.»}} بر اساس این حدیث، عبادت به '''عبادت بردگان'''، '''عبادت تاجران''' و '''عبادت آزادگان''' تقسیم شده است. زمانی که [[خداوند]] به خاطر رغبت به [[بهشت]] و دریافت [[پاداش]] بندگی شود، این عبادت تاجران است؛ هنگامی که خدا از ترس [[عذاب]] بندگی شود، این عبادت بردگان است؛ گروهی که خدا را شایسته پرستش دانسته و به دلیل [[شکر]] و سپاس از خدا، او را بندگی کنند، به این عبادت، عبادت آزادگان گویند که برترین عبادت‌هاست. نهی از عبادت تاجرانه در این بیت [[حافظ شیرازی]] نیز مورد اشاره قرار گرفته شده است:  

* '''[[انتظار فرج]]:''' انتظار فرج در [[حدیث|روایات]] فراوانی به عنوان برترین عبادت دانسته شده است.در برخی روایات [[پیامبر(ص)]] آن را به عنوان برترین اعمال امتش برشمرده است <ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۱۲۲.</ref> و در برخی  به عنوان برترین [[عبادت]] یا برترین عبادت مؤمن معرفی شده است. <ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۱۲۵.</ref>{{یادداشت| رسول الله(ص)أفضلُ العبادةِ انتظارُ الفَرَجِ .الامام علی(ع)

کوشش و تلاش برای بر طرف ساختن نیاز دیگران به ویژه مؤمنان در روایات به عنوان کاری که پاداش فراوانی دارد معرفی شده است. در روایتی [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله |پيامبر خدا (ص)]] کسى را که در راه برآوردن نیاز برادر [[ایمان|مؤمن]] خود بکوشد، چنان دانسته است كه نُه هزار سال با روزه گرفتن و شب زنده دارى خدا را عبادت كرده باشد. <ref>مجلسی، بحارالانوار،  ۱۴۰۳ق، ج۷۴، ص۳۱۵.</ref>{{یادداشت|من سعى في حاجة أخيه المؤمن فكأنما عبدالله تسعة آلاف ستة ، صائما نهاره ، قائما ليله.}}و نیز از پیامبر(ص) روایت است که «

دو خصلت وجود دارد که برتر از آن دو را نمی‌توان یافت: ایمان به خداوند و سود رساندن به بندگان خدا. و دو خصلت هم وجود دارد که بدتر از آن دو را نمی‌توان یافت: شرک به خداوند و زیان رساندن به مردم.» <ref>بروجردی، جامع أحاديث الشيعة، ۱۴۱۵ق، ج۱۶، ص۱۷۸.</ref>{{یادداشت| شعری که از [[سعدی]] مشهور است که :عبادت به جز خدمت خلق نیست (که در برخی نسخه‌ها به جای عبادت «طریقت» است به معنای نفی ارزشمندی عبادات دیگر نیست بلکه به منظور اهمیت زیاد خدمت به خلق خداست. [[مطهری]] دراین زمینه گفته است:منظور سعدی آن عده از متصوفه‌ است که کارشان فقط تسبیح و سجاده [ پهن کردن ] و دلق درویشی پوشیدن است‌ و اساساً از کارهای خیرخواهانه چیزی سرشان نمی‌شود . سعدی با اینکه خودش‌ یک درویش است ، خطابش به آن درویش‌هایی است که از خدمت به خلق چیزی‌ نمی‌فهمند. مطهری، انسان کامل، ج۱، ص۲۸۹.}}