ذوالکفل: تفاوت میان نسخه‌ها

[[قرآن]] در [[سوره انبیاء]]<ref>آیات ۸۵–۸۶.</ref> {{یادداشت| وَإِسْمَاعِیلَ وَإِدْرِیسَ وَذَا الْکِفْلِ ۖ کُلٌّ مِنَ الصَّابِرِینَ*وَأَدْخَلْنَاهُمْ فِی رَحْمَتِنَا ۖ إِنَّهُمْ مِنَ الصَّالِحِینَ آیات ۸۵و۸۶}} و [[سوره ص]]<ref>آیه۴۸.</ref>{{یادداشت| وَاذْکُرْ إِسْمَاعِیلَ وَالْیَسَعَ وَذَا الْکِفْلِ ۖ وَکُلٌّ مِنَ الْأَخْیَارِ آیه ۴۸}} از ذوالکفل نام برده است. قرآن ذوالکفل را از صابران، صالحان، نیکان و داخل در رحمت الهی معرفی کرده است.<ref>بلاغی، حجة التفاسیر، ۱۳۸۶ق، ج۱ (مقدمه)، ص۴۶۳.</ref>

مشهور علمای اسلام ذوالکفل را از جمله [[پیامبران]] الهی دانسته‌اند.<ref>نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۱۲، ص۳۳۳.</ref> [[آیه|آیات قرآن]] {{یادداشت| سوره انبیاآیه ۸۵وَإِسْمَاعِیلَ وَإِدْرِیسَ وَذَا الْکِفْلِ ۖ کُلٌّ مِنَ الصَّابِرِینَ. سوره ص آیه ۴۸ وَاذْکُرْ إِسْمَاعِیلَ وَالْیَسَعَ وَذَا الْکِفْلِ ۖ وَکُلٌّ مِنَ الْأَخْیَارِ}} نام او را در کنار نام انبیای دیگر آورده و برخی ظاهر این آیات را در پیامبر بودن او دانسته‌اند.<ref>نجفی خمینی، تفسیر آسان، ۱۳۹۸ق، ج۱۲، ص۳۳۳.</ref> روایتی از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر (ع)]] وجود دارد که ذوالکفل را از انبیای بنی‌اسرائیل دانسته که بعد از [[سلیمان (پیامبر)|حضرت سلیمان]] بوده و به مانند [[داوود (پیامبر)|داوود]] در میان مردم [[قضاوت]] می‌کرده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۹۵.</ref>طبرسی در تفسیر مجمع البیان از کتاب النبوه [[شیخ صدوق]] روایت کرده که [[عبدالعظیم حسنی]] نامه ای به [[امام جواد علیه‌السلام|امام جواد(ع)]] نوشته و از حضرت دربارهٔ اسم ذاالکفل و این که آیا از مُرسَلین {{یادداشت|بنابر قول مشهور، بین نبی و رسول تفاوت‌هایی وجود دارد و با آنکه هر رسولی نبی است، اما همه انبیا رسول نیستند. رسول در خواب و بیداری وحی را دریافت می‌کند؛ اما نبی تنها در خواب وحی بر رسول از وحی بر نبی عالی‌تر است چرا که وحی بر رسول را جبرئیل ابلاغ می‌کند؛ اما وحی بر نبی از طریق فرشتگان دیگر یا الهام قلبی یا رؤیای صادقه صورت می‌پذیرد برخی رسول و نبی را در معنا مترادف دانسته‌اند. همچنین ببینید: [[نبوت]]}} بوده سؤال کرده، امام در پاسخش نوشتند: خداوند صد و بیست چهار هزار نفر پیغمبر مبعوث کرده است، از آنها سیصد و سیزده نفر مرسل بودند، ذوالکفل از آنهاست و بعد از [[سلیمان (پیامبر)|سلیمان بن داود]] زندگی می‌کرد، مانند [[داوود (پیامبر)|حضرت داوود]] در میان مردم قضاوت می‌کرد، خشمگین نشد مگر از برای خدا، نامش «عدویا پسر ادارین» بود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص ۱۰۷.