حضرت مریم(س): تفاوت میان نسخه‌ها

حضرت مریم(س) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۸

۲۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - '{{یادداشت|' به '{{یاد|'

Image-reviewer، abusefilter، autopatrolled، botadmin، دیوان‌سالاران، eliminator، import، مدیران رابط کاربری، ipblock-exempt، movedable، oversight، patroller، reviewer، rollbacker، مدیران، translationadmin

۹٬۴۳۸

ویرایش

@@ خط ۴۳: / خط ۴۳: @@
 تنها زنی که نام او در قرآن آمده، مریم است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۹، ص۳۴۵.</ref>
 همچنین قرآن پرورش مریم را به خدا نسبت داده است:
-::: «خدا او را به نیکویی پذیرفت و او را نیکو پرورش داد… هر زمان زکریا وارد محراب او می‌شد، غذای مخصوصی در آن‌جا می‌دید. از او پرسید: «ای مریم! این را از کجا آورده‌ای؟!» گفت: «این از سوی خداست. خداوند به هر کس بخواهد، بی‌حساب روزی می‌دهد.»</big><ref>سوره آل عمران، آیه ۳۷.</ref> {{یادداشت| فَتَقَبَّلَهَا رَ‌بُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَکفَّلَهَا زَکرِ‌یا ۖ کلَّمَا دَخَلَ عَلَیهَا زَکرِ‌یا الْمِحْرَ‌ابَ وَجَدَ عِندَهَا رِ‌زْقًا ۖ قَالَ یا مَرْ‌یمُ أَنَّیٰ لَک هٰذَا ۖ قَالَتْ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ ۖ إِنَّ اللَّهَ یرْ‌زُقُ مَن یشَاءُ بِغَیرِ حِسَابٍ. (سوره آل‌عمران، آیه۳۷)}}
+::: «خدا او را به نیکویی پذیرفت و او را نیکو پرورش داد… هر زمان زکریا وارد محراب او می‌شد، غذای مخصوصی در آن‌جا می‌دید. از او پرسید: «ای مریم! این را از کجا آورده‌ای؟!» گفت: «این از سوی خداست. خداوند به هر کس بخواهد، بی‌حساب روزی می‌دهد.»</big><ref>سوره آل عمران، آیه ۳۷.</ref> {{یاد| فَتَقَبَّلَهَا رَ‌بُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنًا وَکفَّلَهَا زَکرِ‌یا ۖ کلَّمَا دَخَلَ عَلَیهَا زَکرِ‌یا الْمِحْرَ‌ابَ وَجَدَ عِندَهَا رِ‌زْقًا ۖ قَالَ یا مَرْ‌یمُ أَنَّیٰ لَک هٰذَا ۖ قَالَتْ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ ۖ إِنَّ اللَّهَ یرْ‌زُقُ مَن یشَاءُ بِغَیرِ حِسَابٍ. (سوره آل‌عمران، آیه۳۷)}}
 در برخی تفاسیر آمده است در زمستان، میوه‌های تابستانی و در تابستان میوه‌های زمستانی برای مریم فراهم بود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، دارالمعرفة، ج۲، ص۷۴۰؛ عروسی حویزی، تفسیر نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۳۲۳.</ref>
@@ خط ۵۲: / خط ۵۲: @@
 توجه به حضرت مریم، در قرون وسطی اهمیت یافت. در این دوره مقامی برای حضرت مریم مطرح گردید که از حد الوهیت پایین‌تر اما از مرتبه [[فرشته|فرشتگان]] و مقدسان بالاتر بود. باور عمومی در این دوره آن بود که فرشتگان و مقدسان، خدمتگذاران حضرت مریم هستند.<ref>- K. Flinn, Frank, Encyclopedia of Catholicism, p.442</ref>
-گذشته از آن، در برخی جوامع از جمله در میان مسیحیان [[جزیرة العرب]]، اعتقاد به تثلیث و پرستش مریم در کنار خدا و عیسی رواج داشته است.<ref>مونتگمری وات، ویلیام، برخورد آرای مسلمانان و مسیحیان، ترجمه محمدحسین آریا، ص۳۹</ref> گفته‌اند تا قرن شانزدهم میلادی نیز برخی از شهرهای اروپایی به پرستش مریم باکره مشهور بوده‌اند.<ref>لین، تونی، تاریخ تفکر مسیحی، ترجمه روبرت آسریان، ص۲۷۷</ref> در قرآن این اعتقاد مسیحیان نکوهش شده است.<ref>[[سوره مائده]]، ۱۱۶</ref> {{یادداشت| در آیه ۱۱۶ [[سوره مائده]] به این نکته اشاره شده که گروهی از مسیحیان به الوهیت عیسی (ع) و مریم (س) معتقدند. [[آیت‌الله مکارم شیرازی]] این آیه را به شرک عبادی گروهی از مسیحیان نسبت به عیسی (ع) و مریم (س) تفسیر می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۱۳۶–۱۳۷.</ref>}}
+گذشته از آن، در برخی جوامع از جمله در میان مسیحیان [[جزیرة العرب]]، اعتقاد به تثلیث و پرستش مریم در کنار خدا و عیسی رواج داشته است.<ref>مونتگمری وات، ویلیام، برخورد آرای مسلمانان و مسیحیان، ترجمه محمدحسین آریا، ص۳۹</ref> گفته‌اند تا قرن شانزدهم میلادی نیز برخی از شهرهای اروپایی به پرستش مریم باکره مشهور بوده‌اند.<ref>لین، تونی، تاریخ تفکر مسیحی، ترجمه روبرت آسریان، ص۲۷۷</ref> در قرآن این اعتقاد مسیحیان نکوهش شده است.<ref>[[سوره مائده]]، ۱۱۶</ref> {{یاد| در آیه ۱۱۶ [[سوره مائده]] به این نکته اشاره شده که گروهی از مسیحیان به الوهیت عیسی (ع) و مریم (س) معتقدند. [[آیت‌الله مکارم شیرازی]] این آیه را به شرک عبادی گروهی از مسیحیان نسبت به عیسی (ع) و مریم (س) تفسیر می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۱۳۶–۱۳۷.</ref>}}
 همچنین در قرون وسطی آموزه [[عصمت]] مریم مطرح شد و در سال ۱۸۵۴ کلیسای کاتولیک، این عقیده را به عنوان یک آموزه خطاناپذیر پذیرفت.<ref>K. Flinn, Frank, Encyclopedia of Catholicism, p.442</ref> ولی کلیسای ارتدوکس منکر عصمت مریم است.<ref>مولند، اینار، جهان مسیحیت، ترجمه محمد باقر انصاری و مسیح مهاجری، ص۵۳</ref>
@@ خط ۶۶: / خط ۶۶: @@
 === خدمتکاری معبد ===
 [[پرونده:مجسمه حضرت مریم.jpg|بندانگشتی|مجسمه حضرت مریم بر بلندای کوهی در حریصا در ۲۰ کیلومتری شمال [[بیروت]] در کنار کلیساهای چهارگانه]]
-در منابع آمده است حنه مادر مریم، نازا بود و تا سی سال صاحب فرزندی نشد. او به درگاه خداوند[[نذر]] و [[دعا]] کرد تا اگر به او فرزندی عطا کند فرزندش خدمتکار معبد [[بیت‌المقدس]] باشد.<ref>تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۱ق، ج۲، ص۱۶۸</ref> {{یادداشت|وکانت حنة أم مریم لا تحبل، فنذرت للَّه إن حملت لتجعلن ولدها حبیسا ببیت المقدس علی خدمته علی عاداتهم فی نذر مثله}} در آیات ۳۵ تا ۳۷ [[سوره آل عمران]] به نذر حَنّه و پذیرفته شدن آن از سوی [[خدا]] اشاره شده است.
+در منابع آمده است حنه مادر مریم، نازا بود و تا سی سال صاحب فرزندی نشد. او به درگاه خداوند[[نذر]] و [[دعا]] کرد تا اگر به او فرزندی عطا کند فرزندش خدمتکار معبد [[بیت‌المقدس]] باشد.<ref>تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۱ق، ج۲، ص۱۶۸</ref> {{یاد|وکانت حنة أم مریم لا تحبل، فنذرت للَّه إن حملت لتجعلن ولدها حبیسا ببیت المقدس علی خدمته علی عاداتهم فی نذر مثله}} در آیات ۳۵ تا ۳۷ [[سوره آل عمران]] به نذر حَنّه و پذیرفته شدن آن از سوی [[خدا]] اشاره شده است.
 پس از تولد مریم، مادرش با توجه به نذری که کرده بود، مریم را به معبد برد و به کاهنان سپرد. آنان برای سرپرستی او اختلاف نظر پیدا کردند و برای این کار [[قرعه]] زدند و قرعه به نام [[زکریا (پیامبر)|زکریا(ع)]]، که طبق برخی گزارش‌ها شوهر خاله مریم بود، افتاد.<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ج۲، ص۵۸؛ مجلسی، بحار الأنوار، (۱۴۰۳ق)، ج۱۴، ص۲۰۲.</ref> [[قرآن]] به ماجرای قرعه زدن نیز اشاره کرده است.<ref>آل عمران، ۴۴</ref> بنابر نقل مقدسی، زکریا مقدمات شیرخوارگی و تربیت او را فراهم کرد و وقتی به حدی از رشد رسید، جایگاهی برای او در معبد تعیین کرد و مریم در آن به عبادت می‌پرداخت<ref>مقدسی، البدء و التاریخ، ج۳، ص۱۱۹</ref> و وقتی نوبت او می‌رسید، وظایف خدمتکاری معبد را انجام می‌داد. او در عبادت به درجه‌ای رسید که در [[بنی‌اسرائیل| بنی اسرائیل]] ضرب‌المثل شد.<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ج۲، ص۵۸</ref>