سید ابوالحسن جلوه: تفاوت میان نسخه‌ها

جلوه، پس از مرگ پدرش، به [[اصفهان]] رفت و در [[مدرسه کاسه گران |مدرسه کاسه گران]] اقامت گزید و پس از فراگیری مقدمات، به تحصیل علوم عقلی، الهی، طبیعی و ریاضی پرداخت. او تمام وقت خود را صرف تحصیل می‌کرد و با اینکه در جوانی اهل معاشرت با دوستان و ادبا و شعرا بود، از چنین معاشرتهایی منصرف شد، به طوری که شرکت در محفل شاعران را سد راه خود می‌دانست و چون متوجه شد که از استادان بهره‌ای نمی‌برد، خود مشغول مطالعه، مباحثه و تدریس گردید.

{{جعبه نقل قول | عنوان = | نقل‌قول = شعر جلوه در ترک اصفهان:{{سخ}}{{شعر}}{{ب|به شهر جی چو دلم ناامید گشت از یار | نمود وسوسه دیو که سرکشم زنگار}}{{ب|سفر گزینم و بدرود دوستان گویم | که در حضر نه مرا قدر ماند و نه مقدار}}{{ب| سروده‌اند بزرگان که‌ای هنرور مرد | به هر دیار که خوار آمدی مگیر قرار}}{{ب|که گر عزیز چو جانی چو دیر ماند هست | هماره مرد از او در گزند و در تیمار}}{{ب|از آن بسیج سفر را خیال می‌بستم | ز توشه ره خویش و ز باره رهوار}}{{ب|همی نیافتمی توشه غیر خون جگر | همی نیافتمی باره غیر پای فکار}}{{پایان شعر}}|تاریخ بایگانی |