وحی تشریعی: تفاوت میان نسخه‌ها

براساس تحلیل [[محمد حسین‌زاده|حسین‌زاده]] پژوهش‌گر معرفت دینی وحی و الهام هر دو می‌توانند نوعی [[تجربه عرفانی]] تلقی شوند. زیرا تجربه عرفانی چیزی جز همان کشف و شهود نیست که حقیقت وحی و الهام نیز همین است. با این تفاوت که تجربه عرفانی مراتب مختلفی دارد و تنها بالاترین مرتبه آن را می‌توان وحی نامید.<ref>حسین‌زاده، نگاهی معرفت‌شناختی به وحی،‌ الهام و...، ۱۳۹۰ش، ص۲۲۲-۲۲۳.</ref> جوادی آملی متأله و مفسیر شیعه نیز تجربه‌های انسان‌های غیرمعصوم را نیازمند ارزیابی و سنجش با تجربه‌های معصومان می‌داند.<ref>جوادی آملی، وحی و نبوت در قرآن، ۱۳۸۵ش، ص۹۵.</ref> زیرا تجربه عرفانی یا اتصال به مثال متصل است یا منفصل یا مشخص نیست که به کدام متصل شده است و در هر حال امکان خطا در آن وجود دارد. یعنی یا ادراک‌کننده ممکن است خطاکرده باشد یا آنچه ادراک می‌شود غیرحقیقی است یا در مرحله مشاهده مثال منفصل و یا در مرحله انتقال از مثال به قوه متخیله خطا رخ می‌دهد.<ref>جوادی آملی، وحی و نبوت در قرآن، ۱۳۸۵ش، ص۹۸.</ref> او تصریح می‌کند تجربه‌ای که فرشته وحی را بشناسد صدای او را بشنود میزان سنجش سایر تجربه‌ها است.<ref>جوادی آملی، وحی و نبوت در قرآن، ۱۳۸۵ش، ص۱۰۳.</ref>