Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۵٬۸۸۴
ویرایش
imported>Emadmohseny جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
'''حَبابه والِـبیه''' (۱۸۴ق) از بانوان راوی حدیث [[شیعه]] از زمان [[امام علی]](ع) تا [[امام رضا]](ع) میباشد که معجزاتی از [[ائمه اطهار|ائمه]](ع) درباره وی رخ داده است. | '''حَبابه والِـبیه''' (۱۸۴ق) از بانوان راوی حدیث [[شیعه]] از زمان [[امام علی]](ع) تا [[امام رضا]](ع) میباشد که معجزاتی از [[ائمه اطهار|ائمه]](ع) درباره وی رخ داده است. | ||
او را صاحبةالحَصاة (صاحب سنگریزه) نامیدهاند؛ طبق روایتی وی از امام علی(ع) نشانه [[امامت]] خواست. امام سنگ کوچکی از او طلب کرد و آن را با خاتم خود مهر زد که جای مُهر به صورت برجسته بر سنگ حک شد و حضرت توضیح داد که هر کس مدعی امامت شد اگر بر این کار توانا باشد امام مفترض الطاعه است. حبابه در زمان امام رضا(ع) از دنیا رفت و ایشان لباس خود را کفن او کرد و بر او [[نماز]] گزارد. | او را صاحبةالحَصاة (صاحب سنگریزه) نامیدهاند؛ طبق روایتی وی از امام علی(ع) نشانه [[امامت]] خواست. امام سنگ کوچکی از او طلب کرد و آن را با خاتم خود مهر زد که جای مُهر به صورت برجسته بر سنگ حک شد و حضرت توضیح داد که هر کس مدعی امامت شد اگر بر این کار توانا باشد امام مفترض الطاعه است. حبابه در زمان امام رضا(ع) از دنیا رفت و ایشان لباس خود را [[کفن]] او کرد و بر او [[نماز میت|نماز]] گزارد. | ||
==نسب، کنیه و لقب== | ==نسب، کنیه و لقب== | ||
وی دختر جعفر و منسوب به والبه، شعبهای از قبیله [[بنی اسد]]، بود و از این رو به والبیه اسدیه شهرت یافت.<ref>سمعانی، ج۵، ص۵۶۸.</ref> [[کنیه]] اش امّ الندی است.<ref>طبرسی، ج۲، ص۱۴۰؛ ابن حمزه، ص۵۶۲؛ قطب راوندی، ج۱، ص۴۲۸.</ref> نام وی را گاه به اشتباه حبّابه ضبط کردهاند.<ref>مامقانی، ج۳، بخش۲، ص۷۴ ـ ۷۵.</ref> | وی دختر جعفر و منسوب به والبه، شعبهای از قبیله [[بنی اسد]]، بود و از این رو به والبیه اسدیه شهرت یافت.<ref>سمعانی، ج۵، ص۵۶۸.</ref> [[کنیه]] اش امّ الندی است.<ref>طبرسی، ج۲، ص۱۴۰؛ ابن حمزه، ص۵۶۲؛ قطب راوندی، ج۱، ص۴۲۸.</ref> نام وی را گاه به اشتباه حبّابه ضبط کردهاند.<ref>مامقانی، ج۳، بخش۲، ص۷۴ ـ ۷۵.</ref> | ||
خط ۳۱: | خط ۲۹: | ||
==بانوی راوی== | ==بانوی راوی== | ||
[[ابن ماکولا]]<ref>ج۲، ص۳۷۲.</ref> او را از راویان [[امام علی]](ع) دانسته و [[شیخ صدوق|ابن بابویه]] در [[کتاب من لایحضره الفقیه]]<ref>ج۴، ص۲۹۸.</ref> [[حدیث|حدیثی]] فقهی به روایت حبابه از امام(ع) آورده است. رجال شناسان [[شیعه]] نام یا کنیه او را ذیل راویان [[امام حسن]](ع) تا [[امام باقر]](ع) آوردهاند.<ref>برقی، ص۶۲؛ کشی، ص۱۱۴ـ ۱۱۵ ؛ طوسی، ۱۴۱۵، ص۹۴، ۱۵۱؛ ابن داوود حلّی، ص۶۹.</ref> | [[ابن ماکولا]]<ref>ج۲، ص۳۷۲.</ref> او را از راویان [[امام علی]](ع) دانسته و [[شیخ صدوق|ابن بابویه]] در [[کتاب من لایحضره الفقیه]]<ref>ج۴، ص۲۹۸.</ref> [[حدیث|حدیثی]] فقهی به روایت حبابه از امام(ع) آورده است. رجال شناسان [[شیعه]] نام یا کنیه او را ذیل راویان [[امام حسن]](ع) تا [[امام باقر]](ع) آوردهاند.<ref>برقی، ص۶۲؛ کشی، ص۱۱۴ـ ۱۱۵ ؛ طوسی، ۱۴۱۵، ص۹۴، ۱۵۱؛ ابن داوود حلّی، ص۶۹.</ref> | ||
==درخواست نشانه از امام علی(ع)== | ==درخواست نشانه از امام علی(ع)== | ||
بنابر روایتی در [[الکافی|کافی]]<ref>ج۱، ص۳۴۶ ـ ۳۴۷.</ref> وی از امام علی(ع) نشانه [[امامت]] خواست. امام سنگ کوچکی از او طلب کرد و آن را با خاتم خود مهر زد و جای مهر به صورت برجسته بر سنگ حک شد و امیرالمؤمنین توضیح داد که هر کس مدعی امامت شد اگر بر این کار توانا باشد [[امام مفترض الطاعه]] است. | بنابر روایتی در [[الکافی|کافی]]<ref>ج۱، ص۳۴۶ ـ ۳۴۷.</ref> وی از امام علی(ع) نشانه [[امامت]] خواست. امام سنگ کوچکی از او طلب کرد و آن را با خاتم خود مهر زد و جای مهر به صورت برجسته بر سنگ حک شد و امیرالمؤمنین توضیح داد که هر کس مدعی امامت شد اگر بر این کار توانا باشد [[امام مفترض الطاعه]] است. | ||
از آن پس حبابه آن سنگ را نزد یکایک ائمه تا [[امام رضا]](ع) میبرد و آنها آن را مهر میزدند. این مطلب در منابع دیگر با همان سند و متن نقل شده است.<ref>ابن بابویه، ۱۳۶۳ش، ص۵۳۶ـ ۵۳۷ ؛ طبرسی، ج۱، ص۴۰۸ ـ ۴۰۹ ؛ ابن حمزه، ص۱۴۰ـ ۱۴۱.</ref> | از آن پس حبابه آن سنگ را نزد یکایک ائمه تا [[امام رضا]](ع) میبرد و آنها آن را مهر میزدند. این مطلب در منابع دیگر با همان سند و متن نقل شده است.<ref>ابن بابویه، ۱۳۶۳ش، ص۵۳۶ـ ۵۳۷ ؛ طبرسی، ج۱، ص۴۰۸ ـ ۴۰۹ ؛ ابن حمزه، ص۱۴۰ـ ۱۴۱.</ref> | ||
==معجزات پیرامون حبابه== | ==معجزات پیرامون حبابه== | ||
در منابع [[شیعه|شیعی]]، غالبا ذیل بحث اثبات [[امامت]] یا ذکر [[معجزه|معجزات]] [[ائمه اطهار]]، درباره حبابه والبیه مطالبی آمده است، از جمله؛ | در منابع [[شیعه|شیعی]]، غالبا ذیل بحث اثبات [[امامت]] یا ذکر [[معجزه|معجزات]] [[ائمه اطهار]]، درباره حبابه والبیه مطالبی آمده است، از جمله؛ | ||
خط ۴۹: | خط ۴۲: | ||
*جوان شدن وی در ۱۱۳ سالگی با اشاره [[امام سجاد]](ع)<ref>ابن بابویه، ۱۳۶۳ش، ص۵۳۷؛ ابن حمزه، ص۱۵۱؛ ابن شهر آشوب، ج۴، ص۱۳۵.</ref> | *جوان شدن وی در ۱۱۳ سالگی با اشاره [[امام سجاد]](ع)<ref>ابن بابویه، ۱۳۶۳ش، ص۵۳۷؛ ابن حمزه، ص۱۵۱؛ ابن شهر آشوب، ج۴، ص۱۳۵.</ref> | ||
*سیاه شدن موی سپید سرش با دعای [[امام باقر]](ع)<ref>صفارقمی، ص۲۷۰ ؛ خصیبی، ص۲۴۰؛ قطب راوندی، ج۱، ص۲۷۳.</ref> | *سیاه شدن موی سپید سرش با دعای [[امام باقر]](ع)<ref>صفارقمی، ص۲۷۰ ؛ خصیبی، ص۲۴۰؛ قطب راوندی، ج۱، ص۲۷۳.</ref> | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
حبابه زمان [[امام علی]](ع) تا [[امام رضا]](ع) را درک کرده و نه ماه پس از دیدار با امام رضا(ع) درگذشته است. بعد از وفات حبابه والبیه، امام رضا(ع) لباس خود را [[کفن]] او کرد و بر او نماز گزارد.<ref>طوسی، ص۷۵.</ref> [[شیخ طوسی]] در [[کتاب الغیبة]]، عمر او را حدود دویست و سی سال ذکر کرده است.<ref>ریاحین الشریعه در ترجمه بانوان دانشمند شیعه، ج ۴، ص۱۳۸.</ref> | |||
حبابه زمان [[امام علی]](ع) تا [[امام رضا]](ع) را درک کرده و نه ماه پس از دیدار با امام رضا(ع) درگذشته است. بعد از وفات حبابه والبیه، امام رضا(ع) لباس خود را [[کفن]] او کرد و بر او | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس2}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{ستون-شروع}} | {{ستون-شروع}} |