حبابه والبیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حَبابه والِـبیه''' (؟ ـ 184ق) از راویان حدیث [[شیعه]] از زمان [[امام علی]] (ع) تا [[امام رضا]] (ع) می باشد که معجزاتی از [[ائمه اطهار|ائمه]] (ع) درباره وی رخ داده است.

وى دختر جعفر و منسوب به والبه، شعبه‌اى از قبیله [[بنی‌اسد]]، بود و از این‌رو به والبیه اسدیه شهرت یافت.<ref>سمعانى، ج5، ص568.</ref> كنیه‌اش امّ الندى است.<ref>طبرسى، ج2، ص140؛ ابن‌حمزه، ص562؛ قطب راوندى، ج1، ص428.</ref>

نام وى را گاه به اشتباه حبّابه ضبط كرده‌اند.<ref>مامقانى، ج3، بخش2، ص74 ـ 75.</ref>

حبابه را صاحبةالحَصاة (صاحب سنگریزه) نیز نامیده‌اند. البته دو زن دیگر، به نامهاى [[ام‌غانم]] و [[ام‌اسلم]]، هم حكایتى مشابه وى دارند و از این‌رو این سه زن، صاحبات الحَصى نام گرفته‌اند.<ref>طوسى، 1398، ص50، 122؛ طبرسى، ج2، ص138 ـ 140.</ref>

[[ابن‌ماكولا]]<ref>ج2، ص372.</ref> او را از راویان [[امام على]] (ع) دانسته و [[شیخ صدوق|ابن‌بابویه]] در [[کتاب من لایحضره الفقیه|كتاب من لایحضره‌الفقیه]]<ref>ج4، ص298.</ref> حدیثى فقهى به روایت حبابه از امام (ع) آورده است. رجال‌شناسان [[شیعه]] نام یا كنیه او را ذیل راویان [[امام حسن]] (ع) تا [[امام باقر]] (ع) آورده‌اند.<ref>برقى، ص62؛ كشى، ص114ـ 115 ؛ طوسى، 1415، ص94، 151؛ ابن‌داوود حلّى، ص69.</ref>

==درخواست نشانه از امام علی (ع)==

بنابر یك روایت در [[الکافی|كافى]]<ref>ج1، ص346 ـ 347.</ref> وى از امام على (ع) نشانه امامت خواست. امام سنگریزه‌اى از او طلب كرد و آن را با خاتم خود مهر زد و توضیح داد كه هر كس مدعى امامت شد اگر بر این كار توانا باشد امام مفترض‌الطاعه است.

از آن پس حبابه آن سنگریزه را نزد یكایك ائمه تا [[امام رضا]] (ع) می‌برد و آنها آن را مهر می‌زدند. این مطلب در منابع دیگر با همان سند و متن نقل شده است.<ref>ابن‌بابویه، 1363ش، ص536ـ 537 ؛ طبرسى، ج1، ص408 ـ 409 ؛ ابن‌حمزه، ص140ـ 141.</ref>

*شفا یافتن مرض برص وى به دست [[امام حسین]] (ع)<ref>صفار قمى، ص271 ؛ كشى، ص115.</ref>

*جوان شدن وى در 113 سالگى با اشاره [[امام سجاد]] (ع)<ref>ابن‌بابویه، 1363ش، ص537؛ ابن‌حمزه، ص151؛ ابن‌شهر آشوب، ج4، ص135.</ref>

*سیاه شدن موى سپید سرش با دعاى [[امام باقر]] (ع)<ref>صفارقمى، ص270 ؛ خصیبى، ص240؛ قطب راوندى، ج1، ص273.</ref>

حبابه زمان [[امام على]] (ع) تا [[امام رضا]] (ع) را درك كرده و نه ماه پس از دیدار با امام رضا (ع) درگذشته است. بعد از وفات حبابه والبیه، امام رضا (ع) لباس خود را [[كفن]] او كرد و بر او [[نماز]] گزارده است.<ref>طوسى، 1398، ص50.</ref>