انقلاب اسلامی ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
←۱۵ خرداد ۱۳۴۲
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
{{اصلی|قیام ۱۵ خرداد}} | {{اصلی|قیام ۱۵ خرداد}} | ||
[[پرونده:سخنرانی امام خمینی در مدرسه فیضیه.jpg|250px|بندانگشتی|سخنرانی [[امام خمینی]] در [[مدرسه فیضیه]][[۱۳۴۲ش]]]] | [[پرونده:سخنرانی امام خمینی در مدرسه فیضیه.jpg|250px|بندانگشتی|سخنرانی [[امام خمینی]] در [[مدرسه فیضیه]][[۱۳۴۲ش]]]] | ||
آیت الله خمینی در بعد از ظهر عاشورای سال ۱۳۸۳ق ([[۱۳ خرداد]] ۱۳۴۲ ش) با اعلام قبلی برای سخنرانی در مدرسه فیضیه قم حاضر شد و در سخنانی پس از شرح رخداد کربلا با تشبیه حمله مدرسه فیضیه به این واقعه، شاه را مورد انتقاد قرار داد.<ref> صحیفه امام، ج۱، ص۲۴۸-۲۴۳.</ref> در پی این سخنرانی، نیروهای حکومت پهلوی وی را دستگیر و شبانه به تهران بردند[[سید حسن طباطبایی قمی]] | آیت الله خمینی در بعد از ظهر عاشورای سال ۱۳۸۳ق ([[۱۳ خرداد]] ۱۳۴۲ ش) با اعلام قبلی برای سخنرانی در مدرسه فیضیه قم حاضر شد و در سخنانی پس از شرح رخداد کربلا با تشبیه حمله مدرسه فیضیه به این واقعه، شاه را مورد انتقاد قرار داد.<ref> صحیفه امام، ج۱، ص۲۴۸-۲۴۳.</ref> در پی این سخنرانی، نیروهای حکومت پهلوی وی را دستگیر و شبانه به تهران بردند[[سید حسن طباطبایی قمی]] از [[مشهد]] و [[بهاءالدین محلاتی]] (۱۳۱۳-۱۴۰۱ق.-۱۳۶۰ش.) از [[شیراز]] دو روحانی دیگری بودند که دستگیر و به تهران منتقل شدند.<ref>فراتی، تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی ۱۳۷۹، ص۱۳۱.</ref> | ||
صبح روز پانزدهم خرداد، مردم قم و سایر شهر‌ها در واکنش به دستگیری امام خمینی دست به اعتراض زدند. مأموران نظامی به تظاهرکنندگان تیراندازی کرده و معترضان نیز با چوب و سنگ به دفاع از خود برخاستند. تعدادی از مردم کشته و مجروح شدند. | صبح روز پانزدهم خرداد، مردم قم و سایر شهر‌ها در واکنش به دستگیری امام خمینی دست به اعتراض زدند. مأموران نظامی به تظاهرکنندگان تیراندازی کرده و معترضان نیز با چوب و سنگ به دفاع از خود برخاستند. تعدادی از مردم کشته و مجروح شدند. | ||
علما هم با ارسال تلگراف، صدور اعلامیه و فرستادن نامه اعتراض خود را ابراز نمودند.<ref> سلیمانی، ۱۳۷۶ش، ص۱۹۶.</ref> برخی از علما نیز به تهران مهاجرت کردند.<ref> ماهنامهٔ اندیشه و تاریخ سیاسی ایران معاصر، خرداد ۱۳۸۲، شمارهٔ ۹، ص۳۰.</ref> در [[۱۸ فروردین]] ۱۳۴۳ش، پس از سالگرد [[واقعه فیضیه]] آیت الله خمینی آزاد شد و به منزل خود در قم منتقل شد.<ref>عمید زنجانی، انقلاب اسلامی ایران، ص۱۵۱.</ref> | علما هم با ارسال تلگراف، صدور اعلامیه و فرستادن نامه اعتراض خود را ابراز نمودند.<ref> سلیمانی، ۱۳۷۶ش، ص۱۹۶.</ref> برخی از علما نیز به تهران مهاجرت کردند.<ref> ماهنامهٔ اندیشه و تاریخ سیاسی ایران معاصر، خرداد ۱۳۸۲، شمارهٔ ۹، ص۳۰.</ref> در [[۱۸ فروردین]] ۱۳۴۳ش، پس از سالگرد [[واقعه فیضیه]] آیت الله خمینی آزاد شد و به منزل خود در قم منتقل شد.<ref>عمید زنجانی، انقلاب اسلامی ایران، ص۱۵۱.</ref> | ||