پرش به محتوا

ابوبکر بن ابی‌قحافه: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۱۳: خط ۱۱۳:
[[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] روز دوشنبه [[۱۲ ربیع‌الاول]] [[سال ۱۱ هجری قمری|سال یازدهم]] و به روایت [[حدیث|محدثان]] [[شیعه]] در دوشنبه [[۲۸ صفر]] همان سال درگذشت. خبر درگذشت پیامبر(ص) بسیار زود [[مدینه]] کوچک آن روز را در نوردید و ظاهراً کسانی که از همان روزهای شدت یافتن بیماری پیامبر(ص) و احتمال درگذشت وی در پی این بیماری، نیاتی برای دستیابی به قدرت در دل داشتند، تقریباً بلافاصله پس از شنیدن این خبر و هنگامی که هنوز [[امام علی علیه‌السلام|علی(ع)]]، فضل بن عباس و تنی چند، سرگرم [[غسل]] دادن پیکر پاک رسول خدا(ص) بودند، دست به کار شدند. [[سعد بن عباده]]، پیشوای [[اوس و خزرج|خزرجیان]]، با حال بیماری و تب، میان گروهی از [[انصار]] ([[اوس و خزرج]]) در [[ سقیفه بنی‌ساعده |سقیفه بنی ساعده]] نشسته بود و سخنگویی از سوی او در فضایل انصار و اولویت آنان بر [[ مهاجرین |مهاجران]] در [[خلافت]] سخن می‌گفت.
[[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] روز دوشنبه [[۱۲ ربیع‌الاول]] [[سال ۱۱ هجری قمری|سال یازدهم]] و به روایت [[حدیث|محدثان]] [[شیعه]] در دوشنبه [[۲۸ صفر]] همان سال درگذشت. خبر درگذشت پیامبر(ص) بسیار زود [[مدینه]] کوچک آن روز را در نوردید و ظاهراً کسانی که از همان روزهای شدت یافتن بیماری پیامبر(ص) و احتمال درگذشت وی در پی این بیماری، نیاتی برای دستیابی به قدرت در دل داشتند، تقریباً بلافاصله پس از شنیدن این خبر و هنگامی که هنوز [[امام علی علیه‌السلام|علی(ع)]]، فضل بن عباس و تنی چند، سرگرم [[غسل]] دادن پیکر پاک رسول خدا(ص) بودند، دست به کار شدند. [[سعد بن عباده]]، پیشوای [[اوس و خزرج|خزرجیان]]، با حال بیماری و تب، میان گروهی از [[انصار]] ([[اوس و خزرج]]) در [[ سقیفه بنی‌ساعده |سقیفه بنی ساعده]] نشسته بود و سخنگویی از سوی او در فضایل انصار و اولویت آنان بر [[ مهاجرین |مهاجران]] در [[خلافت]] سخن می‌گفت.


اخبار مربوط به آنچه در سقیفه رخ نمود و سخنانی که میان مهاجر و انصار بر زبان آمد، مشهور است. منابع تصریح دارند بر اینکه انتخاب ابوبکر با گفت‌وگو و درگیری بسیار همراه بوده است، تا آنجا که [[حباب بن منذر]]، از انصار، بر روی مهاجران شمشیر کشید و [[سعد بن عباده]] که نزدیک بود در زیر دست و پا لگدمال شود، ریش عمر را گرفته بود و می‌کشید.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۲۰-۲۲۳؛ حلبی، السیره الحلبیه، المکتبه الاسلامیه، ج۳، ص۳۵۹.</ref> پس از آن [[قبیله بنی اسلم]] که وابسته [[ مهاجرین |مهاجران]] بودند، وارد مدینه شدند و با ابوبکر بیعت نمودند و همین قبیله بود که کار بیعت مردم با مدینه را تسهیل کرد.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۰۵؛ فیاض، تاریخ اسلام، ۱۳۳۵ش، ص۱۳۱.</ref> از عمر{{یادداشت|به نقل بلاذری این روایت از ابوبکر نقل شده است. بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۵۹م، ج۱، ص۵۹۰-۵۹۱.}} روایت شده است که بیعت با ابوبکر کاری بی‌رویه و شتابزده (فلته) بود که خدا مردم را از شرّ آن نگهداشت.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۰۴-۲۰۶؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۵۹م، ج۱، ص۵۸۳، ۵۸۴؛ قس: نهج‌البلاغه، خطبه ۱۳۶.</ref>  
اخبار مربوط به آنچه در سقیفه رخ نمود و سخنانی که میان مهاجر و انصار بر زبان آمد، مشهور است. منابع تصریح دارند بر اینکه انتخاب ابوبکر با گفت‌وگو و درگیری بسیار همراه بوده است، تا آنجا که [[حباب بن منذر]]، از انصار، بر روی مهاجران شمشیر کشید و [[سعد بن عباده]] که نزدیک بود در زیر دست و پا لگدمال شود، ریش عمر را گرفته بود و می‌کشید.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۲۰-۲۲۳؛ حلبی، السیره الحلبیه، المکتبه الاسلامیه، ج۳، ص۳۵۹.</ref> پس از آن [[قبیله بنی اسلم]] که وابسته [[ مهاجرین |مهاجران]] بودند، وارد مدینه شدند و با ابوبکر بیعت نمودند و همین قبیله بود که کار بیعت مردم با مدینه را تسهیل کرد.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۰۵؛ فیاض، تاریخ اسلام، ۱۳۳۵ش، ص۱۳۱.</ref> از عمر{{یادداشت|به نقل بلاذری این روایت از ابوبکر نقل شده است. بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۵۹م، ج۱، ص۵۹۰-۵۹۱.}} روایت شده است که بیعت با ابوبکر کاری بی‌رویّه و شتابزده (فَلْتَه) بود که خدا مردم را از شرّ آن نگهداشت.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۰۴-۲۰۶؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۵۹م، ج۱، ص۵۸۳، ۵۸۴؛ قس: نهج‌البلاغه، خطبه ۱۳۶.</ref>  


[[شیخ مفید]] علل این پیروزی را بسیار فشرده در چند جمله چنین خلاصه کرده است: سرگرم بودن علی بن ابی‌طالب(ع) به کار پیامبر؛ دور بودن [[بنی‌هاشم|بنی هاشم]] از صحنه، به سبب مصیبتی که بدانان رسیده بود؛ اختلاف انصار؛ کراهیت «طلقاء و [[تألیف قلوب | مؤلفة قلوبهم]] » از تأخیر کار.<ref>مفید، الارشاد، مکتبه بصیرتی، ص۱۰۱.</ref>
[[شیخ مفید]] علل این پیروزی را بسیار فشرده در چند جمله چنین خلاصه کرده است: سرگرم بودن علی بن ابی‌طالب(ع) به کار پیامبر؛ دور بودن [[بنی‌هاشم|بنی هاشم]] از صحنه، به سبب مصیبتی که بدانان رسیده بود؛ اختلاف انصار؛ کراهیت «طلقاء و [[تألیف قلوب | مؤلفة قلوبهم]] » از تأخیر کار.<ref>مفید، الارشاد، مکتبه بصیرتی، ص۱۰۱.</ref>
۱۶٬۹۳۰

ویرایش