الاشارات و التنبیهات (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
←معرفی
(←پانویس) |
(←معرفی) |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
ابن‌سینا در سه نَمَط پایانی کتاب اشارات (نمط‌های هشتم، نهم و دهم) به تحلیل عقلی عرفان و تصوف پرداخته است. از نظر برخی شارحان اشارات، نمط نهم مهم‌ترین و دقیق‌ترین بخش این کتاب است. محققان [[عرفان]] و تصوف مطالب ارائه‌شده در این سه نمط را نوعی عرفان عقلی در برابر عرفان اشراقی دانسته‌اند. | ابن‌سینا در سه نَمَط پایانی کتاب اشارات (نمط‌های هشتم، نهم و دهم) به تحلیل عقلی عرفان و تصوف پرداخته است. از نظر برخی شارحان اشارات، نمط نهم مهم‌ترین و دقیق‌ترین بخش این کتاب است. محققان [[عرفان]] و تصوف مطالب ارائه‌شده در این سه نمط را نوعی عرفان عقلی در برابر عرفان اشراقی دانسته‌اند. | ||
== معرفی == | == معرفی == | ||
الاشارات و التنبیهات آخرین کتاب مهمی برشمرده شده که [[ابن‌سینا]] نگاشته است.<ref>ابن‌ابی‌اصیبعه، عیون الأنباء، ۲۰۰۱م، ج۳، ص۱۱۲.</ref> درباره علت نامگذاری این کتاب گفته شده که چون ابن‌سینا در بیان مطالب این کتاب از تفصیل دوری کرده | الاشارات و التنبیهات آخرین کتاب مهمی برشمرده شده که [[ابن‌سینا]] نگاشته است.<ref>ابن‌ابی‌اصیبعه، عیون الأنباء، ۲۰۰۱م، ج۳، ص۱۱۲.</ref> درباره علت نامگذاری این کتاب گفته شده که چون ابن‌سینا در بیان مطالب این کتاب از تفصیل دوری کرده آن را به این نام خوانده است.<ref>ابن‌سینا، ترجمه فارسی اشارات و تنبیهات، مقدمه مصحح، ۱۳۳۲ش، ص۱-۲.</ref> در نامه‌ای منسوب به ابن‌سینا، او این کتاب را التنبیهات و الاشارات خوانده است.<ref>بدوی، أرسطو عند العرب، ۱۹۷۸م، ص۲۴۵.</ref> | ||
در برخی نسخ خطی اشارات گفته شده که ابن‌سینا اشارات را برای [[ابوسعید ابوالخیر]] (۳۵۷-۴۴۰ق)، صوفی خراسانی، نگاشته است.<ref>خواجه نصیرالدین طوسی، شرح الاشارات و التنبیهات، ۱۳۸۶ش، تعلیقه ۴، ج۲، ص۱۵.</ref> ابن‌سینا در مواضع مختلفی از کتاب خود تأکید کرده که این کتاب را برای خواص و افراد تیزهوش، که دارای توانایی علمی دریافت چنین مطالبی هستند، تألیف کرده و از استادان این کتاب خواسته که از افشای مطالب آن نزد نااهلان و نادانان خودداری کنند.<ref>ابن‌سینا، ترجمه و شرح اشارات و تنبیهات ابن‌سینا، مقدمه مترجم و شارح، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۵-۲۸.</ref> | در برخی نسخ خطی اشارات گفته شده که ابن‌سینا اشارات را برای [[ابوسعید ابوالخیر]] (۳۵۷-۴۴۰ق)، صوفی خراسانی، نگاشته است.<ref>خواجه نصیرالدین طوسی، شرح الاشارات و التنبیهات، ۱۳۸۶ش، تعلیقه ۴، ج۲، ص۱۵.</ref> ابن‌سینا در مواضع مختلفی از کتاب خود تأکید کرده که این کتاب را برای خواص و افراد تیزهوش، که دارای توانایی علمی دریافت چنین مطالبی هستند، تألیف کرده و از استادان این کتاب خواسته که از افشای مطالب آن نزد نااهلان و نادانان خودداری کنند.<ref>ابن‌سینا، ترجمه و شرح اشارات و تنبیهات ابن‌سینا، مقدمه مترجم و شارح، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۵-۲۸.</ref> | ||