عثمان بن سعید عمری: تفاوت میان نسخه‌ها

== اسامی و القاب==

نام او در منابع رجالی «عثمان بن سعید» آمده، اما در رجال کشی با نام «حفص بن عمرو» نیز یاد شده است.<ref>طوسی، اختیار معرفة الرجال، ص۸۱۳.</ref> کنیه‌اش در همه کتاب‌ها به اعتبار جد پدری، «ابوعمرو» ذکر شده امادر کتاب بحارالانوار<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۹، ص۲۹۳.</ref> و سفینة البحار<ref>قمی، سفینة البحار، ۱۴۱۴ق، ج۶، ص۱۴۵.</ref>، ابومحمد نیز گفته‌اند، چون پسری به نام محمد داشت. از القاب او می‌توان به «العمری»، «اسدی»، «عسکری» و «سمان یا زیات» به معنای روغن‌فروش اشاره کرد.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۹، ص۳۱۰.</ref><ref>طوسی، الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۳۵۴.</ref>

ملقب شدن عثمان به «سمّان» و «زیات» از این جهت بود که او به خرید و فروش روغن و زیتون می‌پرداخت. وی مسئولیت‌های وکالت و نیابت از جانب امام را مخفی می‌کرد تا از گزند حکومت محفوظ بماند. عثمان، اموال و نامه‌های شیعیان را در ظرف‌های روغن می‌گذاشت تا نزد امام ببرد و کسی از وجود و محتوای آن باخبر نشود.<ref>طوسی، الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۳۵۴.</ref>