اللمعة الدمشقیة (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

مشهور است که شهید اول یک سال در قلعه [[شام]] محبوس بود و کتاب لمعه را در زندان در مدت هفت روز تألیف کرد؛ و غیر از کتاب ''مختصر النافع'' تألیف [[محقق اول]]، کتاب دیگری در نزد وی نبوده است.<ref>مختاری، الشهید الأول حیاته و آثاره، ص۳۷۶.</ref> بر اساس نگاشته [[رضا مختاری]] پژوهش‌گر و تراجم‌نگار، این داستان برای اولین بار در در کتاب [[امل الآمل فی علماء جبل عامل (کتاب)|أمل الآمل]]  نوشته [[حر عاملی]] آمده <ref>حر عاملی، امل الآمل، ج ۱، ص۱۸۳.</ref> و سپس به کتاب‌های دیگر راه یافته است.<ref>مختاری، الشهید الأول حیاته و آثاره، ص۳۷۶.</ref> و نه تنها هیچ یک از شاگردان شهید اول چنین ادعایی نکرده‌اند، بلکه مؤلف خود در اجازه‌ای که دو سال قبل از حبس و شهادتش برای یک از شاگردانش صادر کرده نام کتاب لمعه را نیز ذکر کرده است.<ref>مختاری، الشهید الأول حیاته و آثاره، ص۳۷۶.</ref> چنان‌که شهید ثانی نیز تصریح کرده است که کتاب لمعه در سال ۷۸۲ق یعنی چهار سال قبل از شهادت مؤلف به قلم خود او تصحیح شده است. <ref>الشهید الثانی‌، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۲۳۹.</ref>

بنا بر آن چه در خطبه اول کتاب از مؤلف آمده است وی این کتاب را به درخواست گروهی که از آنان با عنوان «بعض الدیانین» تعبیر می‌کند نوشته است.<ref>مکی عاملی، محمد بن جمال الدین (شهید اول)، اللمعه الدمشقیه، ص۱۳.</ref> و در پایان کتاب از آنان با تعبیر «بعض الطلاب» یاد می‌کند.<ref>مکی عاملی، محمد بن جمال الدین (شهید اول)، اللمعة الدمشقیة، ص۲۶۹.</ref> به گفته [[شهید ثانی]] در [[شرح لمعه]] کتاب به درخواست [[شمس الدین محمد آوی]] یکی از اصحاب و نزدیکان سلطان علی بن مؤید از سلاطین [[سربداران]] [[خراسان]] نوشته شده است تا این کتاب مرجعی در احکام فقهی و حکومتی آنان باشد.<ref>شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج ۱، ص۲۳۸.</ref>