پرش به محتوا

غیبت صغرا: تفاوت میان نسخه‌ها

۶۸ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۹ مارس ۲۰۲۱
imported>Mashg
imported>Mashg
خط ۷۸: خط ۷۸:


==== وضع شیعیان در اواخر غیبت صغری ====
==== وضع شیعیان در اواخر غیبت صغری ====
در سال‌های پایانی دوران غیبت صغری، تشیع در شهرهایی از ایران و از جمله در [[قم]] و [[آوه]] گسترش یافته بود و از سویی، شیعیان، منصب‌هایی حکومتی به دست آورده بودند که قدرت [[خاندان نوبخت]] در [[بغداد]]‌ نمونه‌ای از آن است.<ref>رجوع کنید به:جفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ۱۳۹۳ق، ص۷۱۸.</ref> آنگونه که مدرسی طباطبایی نوشته است:
در سال‌های پایانی دوران غیبت صغری، تشیع در شهرهایی از ایران و از جمله در [[قم]] و [[آوه]] گسترش یافته بود و از سویی، شیعیان، منصب‌هایی حکومتی به دست آورده بودند که قدرت [[خاندان نوبخت]] در [[بغداد]]‌ نمونه‌ای از آن است.<ref>رجوع کنید به:جفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ۱۳۹۳ق، ص۷۱۸.</ref> در نیمه اول قرن چهارم با به قدرت رسیدن سلسله [[آل بویه]] در ایران و استیلای آنان بر بغداد و [[عباسیان|خلافت عباسی]] و به قدرت رسیدن [[آل حمدان]] در [[شام]]، وضع سیاسی به طور بی‌نظیری به نفع شیعه تغییر کرد و رجال شیعه چنان در همه مناصب و مقامات حکومت جا گرفتند و نفوذ اجتماعی آن مذهب، در چنان حدی بالا رفته بود که مورخان غربی امروز، آن قرن را «قرن شیعه» می‌خوانند.<ref>مدرسی طباطبایی، مکتب در فرایند تکامل، ۱۳۸۷ش، ص۲۳۵</ref>
:::در نیمه اول قرن چهارم با به قدرت رسیدن سلسله [[آل بویه]] در ایران و استیلای آنان بر بغداد و [[عباسیان|خلافت عباسی]] و به قدرت رسیدن [[آل حمدان]] در [[شام]]، وضع سیاسی به طور بی‌نظیری به نفع شیعه تغییر کرد و رجال شیعه چنان در همه مناصب و مقامات حکومت جا گرفتند و نفوذ اجتماعی آن مذهب، در چنان حدی بالا رفته بود که مورخان غربی امروز، آن قرن را «قرن شیعه» می‌خوانند.<ref>مدرسی طباطبایی، مکتب در فرایند تکامل، ۱۳۸۷ش، ص۲۳۵</ref>


در همین دوره بود که دفاعیه‌هایی چون [[الامامة و التبصرة من الحیرة]] اثر [[علی بن بابویه]] در تثبیت باورهای امامیه نوشته شد و سیر تدوین این کتاب‌ها در سال‌ها و سده‌های بعد با آثاری همچون [[کتاب الغیبة (نعمانی)|کتاب الغیبه]] اثر [[محمد بن ابراهیم نعمانی]] و [[کمال الدین]] اثر [[شیخ صدوق]] استمرار یافت و بدین ترتیب، شیعه دوران غیبت صغری را با استواری پشت سر گذاشت و وارد دوران غیبت کبری شد.
در همین دوره بود که دفاعیه‌هایی چون [[الامامة و التبصرة من الحیرة]] اثر [[علی بن بابویه]] در تثبیت باورهای امامیه نوشته شد و سیر تدوین این کتاب‌ها در سال‌ها و سده‌های بعد با آثاری همچون [[کتاب الغیبة (نعمانی)|کتاب الغیبه]] اثر [[محمد بن ابراهیم نعمانی]] و [[کمال الدین]] اثر [[شیخ صدوق]] استمرار یافت و بدین ترتیب، شیعه دوران غیبت صغری را با استواری پشت سر گذاشت و وارد دوران غیبت کبری شد.
کاربر ناشناس