حسین حلی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:حسین حلی.jpg|بندانگشتی]]

'''شیخ حسین حلّى'''، [[فقیه|فقيه]] بزرگ ''[[امامی|امامى]]'' [[قرن چهاردهم]]، از شاگردان [[محمد حسین نائینی|ميرزا محمدحسین نائینی]] و [[آقا ضیاءالدین عراقی]] است. او استاد [[محمدتقی حکیم]]، [[محمد سعید حکیم]] و [[سید رضی شیرازی]] بوده است.

==زندگی نامه==

حسين در حدود ۱۳۰۹ در [[نجف]] به دنيا آمد. وی اهل عيفار (منطقه‌اى در [[عراق]]، در نزديكى [[حله|حلّه]]) و از طايفه‌اى مشهور به طفيل بود. پدرش، [[على‌ بن حسين حلى]] (متوفى ۱۳۴۴) عالمى پرهيزكار بود، در جوانى حلّه را ترک كرد و در [[نجف]] سكنا گزيد.<ref>آل‌محبوبه، ج ۳، ص ۲۸۳ـ۲۸۴؛ آقابزرگ طهرانى، طبقات اعلام‌الشيعة: نقباء البشر فى القرن الرابع عشر، قسم ۴، ص ۱۴۲۳ـ ۱۴۲۴</ref>

وی برادر بزرگ‌ترى به نام حسن داشت كه شاعر و فاضل بود و در ۱۳۳۷ در جوانى براثر بيمارى درگذشت. از او دو اثر، كتاب فى علم‌الصرف و ديوان شعر، باقی مانده است.<ref>آقابزرگ طهرانى، طبقات اعلام‌الشيعة: نقباء البشر فى القرن الرابع عشر، قسم 1، ص ۴۱۴ـ۴۱۵؛آقابزرگ طهرانى، الذريعة، ج ۹، قسم ۱، ص ۲۴۱؛حلّى، قسم ۲، ص ۲۰۲ـ۲۰۳</ref>

==فعالیت‌های علمی==

او از کودکی به تحصيل علوم حوزوى روى آورد و پس از یادگیری دروس حوزوی از [[نظام درسی حوزه#مقدمات|مقدمات]] تا [[نظام درسی حوزه#سطح|سطوح عالی]]، به تحصيل در [[نظام درسی حوزه#خارج|خارج]] [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] پرداخت.

===اساتید===

مهم‌ترين و اصلى‌ترين استاد او در اين مرحله [[محمد حسین نائینی|ميرزا محمدحسین نائینی]] بود كه حلّى مدتی طولانى در جلسات درس وى حضور يافت و از شاگردان برجسته و نزديك او بود. حلّى مدتى نيز در جلسات درس [[آقا ضیاء الدین عراقی]] شركت كرد.<ref>آل‌محبوبه، ج3، ص283؛ آقابزرگ طهرانى، طبقات اعلام‌الشيعة: نقباء البشر فى القرن الرابع عشر، قسم2، ص603؛ طباطبائى‌حكيم، ج3، ص54</ref>

===خصوصیات علمی===

وی فردى دقيق، مسلط بر مبانى فقهى و اصولى گوناگون و خوش‌بيان بود و بسيار عميق و محققانه و به شكل دسته‌بندى شده و منظم تدريس مى‌كرد. او را پرهیزكار، خوش‌خلق و متواضع توصيف كرده و گفته‌اند كه از رياست و [[زعامت]] دورى مى‌جست.<ref>آل‌محبوبه، ج3، ص283؛ آقابزرگ طهرانى، طبقات اعلام‌الشيعة: نقباء البشر فى القرن الرابع عشر، قسم 2، ص 603ـ604؛ امينى، 1413، ج1، ص442</ref>

===شاگردان===

حلّى در [[فقه]] و [[اصول]] به رتبه بالايى رسيد و [[مجتهد]] برجسته‌اى شد. او سالهاى طولانى تدريس كرد و شاگردان بسيارى پرورش داد، از جمله:

{{ستون-شروع|3}}

===آثار===

حلّى چندين اثر در فقه و اصول تأليف كرده است. برخى آثار فقهى او كه تعدادى از آنها درباره موضوعات جديد است، عبارت‌اند از:

{{ستون-شروع|2}}

===تقریرات درس حلی===

شمارى از شاگردان حلّى تقريرات درس‌هاى فقه و اصول او را تنظیم كرده‌اند.

*مشهورترين آنها [[بحوث فقهیة|بُحُوث فقهیة]]، اثر [[عزالدين بحرالعلوم]] است. اين اثر حاصل درس‌هاى حلّى درباره برخى مسائل جديد فقهى، از جمله بیمه، بليت بخت‌ آزمایی، اوراق نقدی، عمليات بانكی، سرقفلی، احداث راهها و خيابانهاى جديد، [[قاعده الزام]] و حقوق زوجيت و آثار وضعى آن است. مؤلف با بهره‌گيرى از منابع جديد، نكاتى را به دروس حلّى افزوده و پاره‌اى از مباحث كتاب را با پرسش و [[استفتاء]] از حلّى تأليف كرده است.<ref>بحرالعلوم، ص 11ـ12</ref> اين اثر نخستين‌بار در ۱۳۸۴/ ۱۳۴۳ش در [[نجف]] و پس از آن، بارها در [[عراق]]، [[لبنان]] و [[ایران]] چاپ شد.

*[[دليل العروة‌الوثقى]]، اثر حسن [[سعید تهرانى]]، يكى‌ديگر از تقريرات دروس حلّى در مبحث [[طهارت]] است كه بارها در [[عراق]] و [[ایران]] چاپ شده است.<ref>امينى، ۱۳۸۵، ص ۱۷۰؛عواد، ج ۱، ص ۳۴۳</ref>

*بخش هشتم كتاب [[نموذج فى‌الفقه الجعفری]]،<ref>چاپ ۱۴۱۰/ ۱۳۶۸ش، قم</ref> اثر [[سید عباس مدرسی یزدی]] هم به تقريرات درس حلّى در مبحث بيع اختصاص دارد.

==درگذشت==

حلّى در ۱۳۹۴/ ۱۳۵۳ش در [[نجف]] درگذشت.<ref>آقابزرگ طهرانى، طبقات اعلام‌الشيعة: نقباء البشر فى القرن الرابع عشر، قسم ۲، ص ۶۰۳ـ۶۰۴؛ امينى، ۱۴۱۳، ج ۱، ص ۴۴۲</ref>

== پانویس ==

{{پانویس|2}}

== منابع ==

{{ستون-شروع|2}}

* محمدمحسن [[آقابزرگ]] طهرانى، [[الذریعة]] الى تصانيف الشيعة، چاپ على‌نقى منزوى و احمد منزوى، بيروت 1403/1983.

* موسوعة طبقات الفقهاء، اشراف جعفر سبحانى، قم: مؤسسة الامام الصادق، 1418ـ1424.

{{پایان}}

[[رده:علمای شیعه قرن14(قمری)‎‏]]