پرش به محتوا

حسن صباح: تفاوت میان نسخه‌ها

۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۴ فوریهٔ ۲۰۱۴
جز
imported>Ahmadian
imported>Ahmadian
خط ۷۵: خط ۷۵:
== اسماعيليان در اصفهان ==
== اسماعيليان در اصفهان ==


اسماعيليان توجه خود را به نواحى نزديك‌تر به مقرّ سلجوقيان در اصفهان نيز معطوف كرده بودند. در اين منطقه، رهبرى اسماعيليه با [[احمد]]، فرزند عبدالملك‌بن عطّاش، بود و وى با تصاحب [[قلعه شاه دز]]/ دژ در 494، پيروزى مهمى در حومه اصفهان كسب كرد، به طورى كه حدود سى هزار نفر را در ناحيه اصفهان به كيش اسماعيلى درآورد <ref>  رجوع کنید به ظهيرى نيشابورى، ص40؛ راوندى، ص 154ـ157؛ رشيدالدين فضل‌اللّه، ص 120؛ كاشانى،زبدة التواريخ، ص 156</ref>
اسماعيليان توجه خود را به نواحى نزديك‌تر به مقرّ سلجوقيان در اصفهان نيز معطوف كرده بودند. در اين منطقه، رهبرى اسماعيليه با احمد، فرزند [[عبدالملك‌ بن عطّاش]]، بود و وى با تصاحب [[قلعه شاه دز]]/ دژ در 494، پيروزى مهمى در حومه [[اصفهان]] كسب كرد، به طورى كه حدود سى هزار نفر را در ناحيه اصفهان به كيش اسماعيلى درآورد. <ref>  رجوع کنید به ظهيرى نيشابورى، ص40؛ راوندى، ص 154ـ157؛ رشيدالدين فضل‌اللّه، ص 120؛ كاشانى،زبدة التواريخ، ص 156.</ref>




حسن صباح از ابتدا و به‌خوبى میدانست كه پس از ملكشاه ديگر سلطان قدرتمندى نيست كه لازم باشد وى را با سپاهى بزرگ براندازد. قدرت سياسى و نظامى سلجوقيان عمدتاً ميان اميران بسيارى تقسيم شده بود كه هر يك از آنان ناحيه‌اى را به‌اقطاع در اختيار داشتند. <ref>  رجوع کنید به ابن‌اثير، ج10، ص 211، 317ـ319؛ ظهيرى نيشابورى، ص30ـ33</ref>
حسن صباح از ابتدا و به‌خوبى میدانست كه پس از ملكشاه ديگر سلطان قدرتمندى نيست كه لازم باشد وى را با سپاهى بزرگ براندازد. قدرت سياسى و نظامى سلجوقيان عمدتاً ميان اميران بسيارى تقسيم شده بود كه هر يك از آنان ناحيه‌اى را به‌اقطاع در اختيار داشتند. <ref>  رجوع کنید به ابن‌اثير، ج10، ص 211، 317ـ319؛ ظهيرى نيشابورى، ص30ـ33.</ref>


بنابراين، حسن صباح كوشيد تا ناحيه به ناحيه، از طريق قلعه‌هاى نفوذناپذير بسيار بر سلجوقيان غلبه كند. فرماندهان اين قلعه‌ها دستورهاى كلى خود را از الموت میگرفتند ولى در محل خود، آزادى عمل داشتند.
بنابراين، حسن صباح كوشيد تا ناحيه به ناحيه، از طريق قلعه‌هاى نفوذناپذير بسيار بر سلجوقيان غلبه كند. فرماندهان اين قلعه‌ها دستورهاى كلى خود را از الموت میگرفتند ولى در محل خود، آزادى عمل داشتند.
کاربر ناشناس