توحید: تفاوت میان نسخه‌ها

توحید در فرهنگ اسلامی در برابر [[شرک]] دانسته شده و متکلمان مسلمان، مراتبی برای آن برشمرده‌اند؛ این مراتب عبارتند از: [[توحید ذاتی]] به معنای اعتقاد به یگانگی ذات خدا، [[توحید صفاتی]] به معنای یکی بودن ذات الهی با صفات او، [[توحید افعالی]] به معنای آنکه خداوند نیازی به کمک و یاور ندارد، و نیز [[توحید عبادی]] به معنای آنکه جز خداوند کسی سزاوار پرستش نیست، چهار مرتبه در باور به توحید است که اولین مرتبه آن [[توحید ذاتی]] و بالاترین مرتبه، [[توحید افعالی]] است.  

گروهی از [[اهل سنت]] از جمله [[ابن تیمیه]]، محمد بن عبدالوهاب و عبدالعزیز بن‌باز، اعتقاد به [[شفاعت]]، و [[توسل به مردگان|توسل]] به [[پیامبران]] و اولیای الهی پس از مرگ آنان را از نشانه‌های [[شرک]] و عدم باور به [[توحید عبادی]] دانسته‌اند. شیعیان با اتکا به آیات [[قرآن کریم]]، این ادعا را نادرست می‌خوانند؛ با این استدلال که شیعیان بر خلاف بت‌پرستان، پیامبر را ربّ و زمامدار هستی نمی‌دانند و قصدشان از تکریم پیامبران و اولیای الهی، [[تقرب]] جستن به پروردگار از طریق آنهاست.