Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۹۵
ویرایش
جز (←در زمان خلفاء) |
جز (←در زمان خلفاء) |
||
خط ۸۲: | خط ۸۲: | ||
همچنین گفتهاند وی در شام، مردم را به فضایل پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) او توصیه میکرد. [[معاویه]]، مردم را از مجالست با وی نهی کرد، و به [[عثمان]] نامه نوشت و وی را از اعمال و سخنان ابوذر آگاه ساخت. معاویه پس از پاسخ عثمان، ابوذر را به [[مدینه]] روانه کرد.<ref>امین، اعیان الشیعه، ج۴، ص۲۳۷. </ref> | همچنین گفتهاند وی در شام، مردم را به فضایل پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) او توصیه میکرد. [[معاویه]]، مردم را از مجالست با وی نهی کرد، و به [[عثمان]] نامه نوشت و وی را از اعمال و سخنان ابوذر آگاه ساخت. معاویه پس از پاسخ عثمان، ابوذر را به [[مدینه]] روانه کرد.<ref>امین، اعیان الشیعه، ج۴، ص۲۳۷. </ref> | ||
===تبعید به ربذه=== | |||
ابوذر در مدینه با عثمان دیدار کرد ولی دینارهای اهداییاش را نپذیرفت و به انتقاد از حکومت وی پرداخت. عثمان نیز او را تاب نیاورد و وی را با بدترین حالت به ربذه تبعید کرد. شرح حال گفتگو بین ابوذر و عثمان و تبعید به [[ربذه]] در بسیاری از کتب تاریخی آمده است.<ref>یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ج۱، ص۱۷۱ و ۱۷۲؛ ابن سعد، طبقات ابن سعد، ج۴، ص۲۲۶ - ۲۲۹. طبری، تاریخ طبری، ۱۴۰۳ق، ج۳، ص۳۳۶.</ref> | ابوذر در مدینه با عثمان دیدار کرد ولی دینارهای اهداییاش را نپذیرفت و به انتقاد از حکومت وی پرداخت. عثمان نیز او را تاب نیاورد و وی را با بدترین حالت به ربذه تبعید کرد. شرح حال گفتگو بین ابوذر و عثمان و تبعید به [[ربذه]] در بسیاری از کتب تاریخی آمده است.<ref>یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ج۱، ص۱۷۱ و ۱۷۲؛ ابن سعد، طبقات ابن سعد، ج۴، ص۲۲۶ - ۲۲۹.</ref> <ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۴۰۳ق، ج۳، ص۳۳۶.</ref> | ||
عثمان هنگام تبعید ابوذر به [[ربذه]] دستور داد کسی او را مشایعت نکند و با او سخن نگوید، و امر کرد [[مروان بن حکم]] او را از مدینه بیرون کند. بدین طریق، کسی جرأت همراهی او را نداشت؛ با این حال، [[امام علی]](ع) و برادرش [[عقیل بن ابی طالب|عقیل]] و [[امام حسن مجتبی|حسن]] و [[امام حسین|حسین]](علیهماالسلام) و [[عمار بن یاسر|عمار یاسر]] برای مشایعت او حاضر شدند و او را بدرقه نمودند.<ref>مسعودی، مروج الذهب، ج۱، ص۶۹۸.</ref> | عثمان هنگام تبعید ابوذر به [[ربذه]] دستور داد کسی او را مشایعت نکند و با او سخن نگوید، و امر کرد [[مروان بن حکم]] او را از مدینه بیرون کند. بدین طریق، کسی جرأت همراهی او را نداشت؛ با این حال، [[امام علی]](ع) و برادرش [[عقیل بن ابی طالب|عقیل]] و [[امام حسن مجتبی|حسن]] و [[امام حسین|حسین]](علیهماالسلام) و [[عمار بن یاسر|عمار یاسر]] برای مشایعت او حاضر شدند و او را بدرقه نمودند.<ref>مسعودی، مروج الذهب، ج۱، ص۶۹۸.</ref> |