پرش به محتوا

آیه ابتلای ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۲۰۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۳۱ مارس ۲۰۲۲
جز
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۳: خط ۴۳:
[[فضل بن حسن طبرسی|طَبْرسی]] در تفسیر [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع‌البیان]]، با این اعتقاد که واژه «کلمات» در آیه همه احتمالات مطرح شده را دربرمی‌گیرد، به روایتی از [[امام صادق(ع)]] نیز اشاره کرده که منظور از کلمات در آیه [[پنج تن|پنج‌تن آل عبا]] هستند؛ همان افرادی که توبه [[حضرت آدم]] به‌واسطه آنها قبول شد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۳۷۷-۳۷۸.</ref>
[[فضل بن حسن طبرسی|طَبْرسی]] در تفسیر [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|مجمع‌البیان]]، با این اعتقاد که واژه «کلمات» در آیه همه احتمالات مطرح شده را دربرمی‌گیرد، به روایتی از [[امام صادق(ع)]] نیز اشاره کرده که منظور از کلمات در آیه [[پنج تن|پنج‌تن آل عبا]] هستند؛ همان افرادی که توبه [[حضرت آدم]] به‌واسطه آنها قبول شد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۳۷۷-۳۷۸.</ref>


[[علامه طباطبایی]] بر این باور است که اگرچه در قرآن مقصود از «کلمات» بیان نشده است، از سیاق آیه به دست می‌آید: «کلمات» شامل عهدهای ابراهیم با خداوند و همه چیزهایی است که او با آنها آزمایش شد؛ مانند داستان ستارگان، بت‌ها، هجرت و قربانی‌کردن فرزند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱، ص۲۷۰.</ref> به نظر وی معنای تمام کردن کلمات، این است که حضرت ابراهیم همه آنچه خدا از او خواسته بود را انجام داد لذا شایسته مقامت امامت گردید.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱، ص۲۷۰.</ref>
[[علامه طباطبایی]] بر این باور است که اگرچه در قرآن مقصود از «کلمات» بیان نشده است، از سیاق آیه به دست می‌آید: «کلمات» شامل عهدهای ابراهیم با خداوند و همه چیزهایی است که او با آنها آزمایش شد؛ مانند داستان ستارگان، بت‌ها، هجرت و قربانی‌کردن فرزند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱، ص۲۷۰.</ref> به نظر وی اگر فاعل در فعل (فَاتَمّهنّ) ابراهیم باشد معنای تمام کردن کلمات(فَاتَمّهنّ)، این است که حضرت ابراهیم همه آنچه خدا از او خواسته بود را انجام داد ولی اگر فاعل درفعل (فَاتَمّهنّ) خداوند باشد چنان چه ظاهر آیه همین است در این صورت معنای تمام کردن کلمات این است که خداوند به ابراهیم توفیق داد و او را مساعدت کرد که از عهده آزمون ها برآید. <ref>طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان، ج۱، ص۲۷۰، نشر اعلمی، بیروت،۱۳۹۳ق.</ref>
  [[امام علی علیه‌السلام]] در روایتی آیه استرجاع را اینگونه تحلیل  کرده که وقتی می گوییم « انا لله»(ما همه از آن خداييم)یعنی اقرار کرده ایم که مملوک خدا هستیم واو مالک ماست و وقتی می گوییم « انا الیه راجعون»(بازگشت ما به سوى او است)  یعنی اقرار کرده ایم که نابود گشته و هلاک خواهیم شد. <ref>نهج‌البلاغه، کلمات قصار، شماره ۹۹</ref> وجه نامگذاری این جمله به استرجاع را در جزء دوم آن «إنّا إلیه راجعون» است که اقرار به بازگشت به سوی خداست.


==منظور از امامت ابراهیم چیست؟==
==منظور از امامت ابراهیم چیست؟==
۱۷٬۴۸۳

ویرایش