زید بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها

زید در شب [[چهارشنبه]] [[۱ صفر]] [[سال ۱۲۲هجری قمری]] قیام کرد. بنا بود قیام او دیرتر از این تاریخ صورت گیرد اما به دلیل کشته‌شدن دو تن از یارانش و احتمال اینکه به آنان شبیخون زده شود قیام آنها در تاریخ مذکور واقع شد. فرماندار کوفه که از قیام زید باخبر شده بود مردم را در مسجد کوفه جمع کرد و با بستن درها، عملا آنان را زندانی کرد تا نتوانند به سپاه زید بپیوندند. از این رو از پنجاه هزار نفری که با زید بیعت کرده بودند، تنها ۲۸۰ نفر و به نقلی ۳۰۰ نفر اطراف او را گرفته بودند.<ref> انساب الاشراف، بلاذری، ج۳، ص۲۴۴.</ref> شعار سپاهیان زید [[یا منصور امت]] بود<ref>نوری، زیدبن‌علی و مشروعیة الثورة عند اهل البیت، ص۱۲۱</ref><br>

زید پیش از قیام، ده ماه در [[کوفه]] و [[بصره]] مخفیانه مردم را به قیام و [[بیعت]] با خود دعوت کرد<ref>تجارب الامم، مسکویه، ابوعلی، ج۳، ص۱۳۷</ref> نقل شده است در این مدت پنجاه هزار نفر از کوفیان با او بیعت کردند.<ref>الفتوح، ابن اعثم، ج۸، ص۲۹۰؛ مقاتل الطالبیین، ابوالفرج اصفهانی، ص۱۳۲</ref>

گفته شده زید نامه‌ای برای [[ابوحنیفه]] فرستاد و او را به کمک خود و جهاد بر ضد حکومت بنی امیه دعوت نمود. ابوحنیفه نیز برای زید کمک مالی فرستاده با امکانات خود او را یاری داد.<ref>مقاتل الطالبیین، ابوالفرج اصفهانی، ص۱۴۱</ref><br>

برای علت قیام زید، چند انگیزه شمرده‌اند: ستم‌های [[بنی امیه]] به مردم، دعوت مردم [[کوفه]]،  اختلاف زید و [[عبدالله محض]] بر سر اوقاف علی(ع) در [[مدینه]] که منجر به حکمیت خالد بن عبدالملک و جریان‌های پس از آن شد، سفرهای زید به [[شام]] و برخورد زننده [[هشام بن عبدالملک]] با او در جمع درباریان و تهمت‌های مالی که به زید زده می‌شد.<ref>برای اطلاع از این جریان نک. عمرجی، الحیاة السیاسیة و الفکریة للزیدیة فی المشرق الاسلامی، صص۵۰-۴۷</ref>