عبدالله مازندرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

| نام              =  شیخ عبدالله مازندرانی

'''شیخ عبدالله مازندرانی''' ([[سال ۱۲۵۶ هجری قمری|۱۲۵۶]]-[[سال ۱۳۳۰ هجری قمری|۱۳۳۰ق]]) از [[مرجع تقلید|مراجع تقلید]] و فقیهان [[قرن چهاردهم]] قمری، و از حامیان اصلی ''[[نهضت مشروطه ایران]]'' بود. او مشروطه را وسیله‌ای برای جلوگیری از ظلم و ستم به مردم می‌دانست و شرکت در این جنبش را بر همه مسلمانان [[واجب]] می‌دانست. وی به همراه آخوند خراسانی و میرزا حسین خلیلی تهرانی پس از به توپ بسته شدن مجلس در [[۲۳ جمادی‌الاول]] ۱۳۲۶ق توسط [[محمدعلی شاه|محمدعلی شاه قاجار]]، حکم به [[جهاد]] و مبارزه علیه استبداد محمدعلی شاه داد. او در سال [[سال ۱۳۳۰ هجری قمری|۱۳۳۰ق]]، در ۷۴ سالگی، درگذشت و در نجف اشرف دفن گردید.

شیخ عبدالله مازندرانی در سال [[سال ۱۲۵۶ هجری قمری|۱۲۵۶ق]] در بارفروش مازندران (بابل کنونی) به دنیا آمد. پدرش، ملا محمدنصیر دیوشلی، روحانی اهل دیوشل لنگرود در استان گیلان بود که قبل از ولادت پسرش محمد به بارفروش هجرت کرد. شایان ذکر است که شیخ عبدالله مازندرانی ابتدا به گیلانی مازندرانی معروف بود؛ ولی در دهه انتهای زندگی به مازندرانی خوانده می‌شد و پسوند گیلانی برای وی متروک گشت. محل تولد وی را اکثر منابع دیوشل دانسته‌اند، ولی این مطلب ناصحیح می باشد و زادگاه وی بارفروش است.

تحصیلات اولیه شیخ عبدالله مازندرانی در بارفروش بود. سپس راهی عتبات عراق شد و محضر اساتید بزرگ آن خطه را دریافت و به مقام اجتهاد نائل گشت.

شیخ عبدالله مازندرانی ابتدا در بارفروش نزد پدرش ملا محمدنصیر و نیز نزد فقیه عارف ملا محمد اشرفی درس خواند. سپس راهی عراق شد و در کربلا به درس فاضل اردکانی و سپس در نجف به درس [[شیخ مرتضی انصاری]] ، [[شیخ مهدی کاشف الغطاء]] و نهایتا [[میرزا حبیب الله رشتی]] حاضر گشت.

شیخ عبدالله مازندرانی با ایینکه حوزه ای نسبتا پر رونق داشت، ولی در قیاس با حوزه درس مدرسانی چون آخوند خراسانی حوزه درسی اش در طبقه دوم و سوم به شمار می رفت. در عین حال وی در طی بیش از سی سال تدریس توانست بیش از دویست شاگرد پرورش داده که عده ای از آنها از وی اجازه اجتهاد یا روایی دریافت داشتند. شیخ شعبان دیوشلی، شیخ عبدالحسین عترتی کوشالی و شیخ علی زاهد قمی از شاگردان وی و سید عبدالحسین شرف الدین عاملی از دارندگان اجازه از وی بوده اند.

شیخ عبدالله مازندرانی تالیفات فراوانی نداشت. وی بر دسته ای از کتب دینی حاشیه نوشته، رساله ای برای مقلدانش داشت و تقریرات دروسش را عده ای از شاگردانش نوشته بودند.

شیخ عبدالله مازندرانی به امور سیاسی و اجتماعی کشورهای اسلامی، به‌ویژه کشور ''[[شیعه|شیعی]]'' [[ایران]]، حساس بود. مواضع صریح او در حمایت از [[نهضت مشروطه]] ایران و نیز تصمیم جدی او برای حرکت به سوی ایران برای دفاع در برابر اشغال بخش‌هایی از آن، حساسیت او را به استبداد و استعمار، نشان می‌دهد.

سه مرجع تقلید معروفی که در عتبات عراق مشروطه را تایید و امضا کردند شیخ عبدالله مازندرانی به همراه آخوند خراسانی و میرزا حسین خلیلی تهرانی بود که به [[آیات ثلاث]] معروف هستند.

مرحوم مازندرانی در ۷۴ سالگی در ذی قعده ۱۳۳۰ ق در نجف اشرف درگذشت و پس از نماز شیخ الشریعه اصفهانی بر پیکرش، در حرم مطهر علوی(ع) در حجره شیخ جعفر شوشتری دفن گردید که اکنون مزار وی جزو شبستان شرقی حرم شده است.