آیه فائزون: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه فائزون''' ([[سوره مومنون|مومنون]]: ۱۱۱) به [[رستگاری]] [[ایمان|مؤمنان]] برای [[صبر]] در برابر [[تمسخر]] [[کفر|کافران]] پرداخته است. [[خدا|خداوند]] در آیه فوق به پاداش مؤمنانی پرداخته که برای اطاعت خداوند و پرهیز از [[گناه]]، در برابر تمسخر کافران صبر نموده و به رستگاری رسیده‌اند. رستگاری به معنای رهایی از [[جهنم|آتش]] و رسیدن به [[بهشت]] و دیگر معانی مشابه [[تفسیر قرآن|تفسیر]] شده است.

برخی به استناد روایات و اقوال [[تفسیر قرآن|مفسران]]، این آیه را درباره [[شیعه|شیعیان]] و به‌ویژه [[امام علی علیه‌السلام|امیر مؤمنان(ع)]]، [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|همسر]] و [[حسنین|دو فرزندش(ع)]] دانسته‌اند که در راه خدا صبر کرده و به رستگاری رسیده‌اند.  

آیه یادشده از سوی برخی محققان چون [[سید مرتضی عسکری|علامه عسکری]] با نام آیه فائزون یاد شده است.<ref>عسکری، برگستره کتاب و سنت، ۱۳۸۷ش، ص۲۵۲.</ref> [[خدا|خداوند]] در این آیه به استقامت بندگان خدا و نقش آن در [[رستگاری]] ایشان اشاره می‌فرماید.<ref>رضایی اصفهانی، تفسیر قرآن مهر، ۱۳۸۷ش، ج۱۴، ص۱۰۵.</ref> برخی با در نظر گرفتن آیات قبل بر این اعتقادند که خدا به دو دسته از انسان‌ها اشاره کرده است. گروهی گمراه که به تمسخر یاران حق و [[تحقیر]] عقاید آنان پرداخته و لذا از سوی خداوند نیز با بدترین حقارت مواجه می‌شوند و عده‌ای با [[صبر]] در مقابل این عده، به رستگاری در پیشگاه خدا خواهند رسید.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۳۳۹-۳۴۰.</ref>