پرش به محتوا

آیه قصر: تفاوت میان نسخه‌ها

۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۳۰ آوریل ۲۰۱۹
جز
imported>Hasaninasab
خط ۳۴: خط ۳۴:
وَإِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلَاةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنَّ الْكَافِرِينَ كَانُوا لَكُمْ عَدُوًّا مُّبِينًا ﴿١٠١﴾}}| و چون در زمین سفر کردید، اگر بیم داشتید که آنان که کفر ورزیدهاند به شما آزار برسانند، گناهی بر شما نیست که نماز را کوتاه کنید، چرا که کافران پیوسته برای شما دشمنی آشکارند. (۱۰۱)}}
وَإِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلَاةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنَّ الْكَافِرِينَ كَانُوا لَكُمْ عَدُوًّا مُّبِينًا ﴿١٠١﴾}}| و چون در زمین سفر کردید، اگر بیم داشتید که آنان که کفر ورزیدهاند به شما آزار برسانند، گناهی بر شما نیست که نماز را کوتاه کنید، چرا که کافران پیوسته برای شما دشمنی آشکارند. (۱۰۱)}}
   
   
==توضیح آیه==
==معرفی==
صد و یکمین آیه از [[سوره نساء]]، آیه قصر خوانده شده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۶، ص۷۰؛ «آیات نام‌دار»، ص۳۹۵.</ref> در این آیه، حکم تازه‌ای درباره سفر بیان می‌شود که این حکم، به مناسبت بیان موضوع [[هجرت]] در آیه قبل است.<ref>ابن‌عاشور، التحریر و التنویر، ۱۴۲۰ق، ج۴، ص۲۳۹.</ref> موضوع این آیه، لزوم شکستن [[نماز]] در سفر است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۹۴؛ طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۵، ص۶۱.</ref> موضوع سفر را می‌توان با توجه به تعبیر «إِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ» فهمید؛ کوبیدن زمین، کنایه از مسافرت است که در آن انسان پا بر زمین می‌کوبد و مسیر را طی می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۹۵.</ref>
صد و یکمین [[آیه]] از [[سوره نساء]]، آیه قصر خوانده شده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۶، ص۷۰؛ «آیات نام‌دار»، ص۳۹۵.</ref> موضوع این آیه لزوم [[نماز شکسته|شکسته اداء کردن نماز]] در سفر است<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۹۴؛ طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۵، ص۶۱.</ref> که به مناسبت بیان موضوع [[هجرت]] در آیه قبل به آن پرداخته شده است.<ref>ابن‌عاشور، التحریر و التنویر، ۱۴۲۰ق، ج۴، ص۲۳۹.</ref> موضوع سفر را می‌توان با توجه به تعبیر «إِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ» فهمید؛ کوبیدن زمین، کنایه از مسافرت است که در آن انسان پا بر زمین می‌کوبد و مسیر را طی می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۹۵.</ref>


لازمه تحقق [[مسافر|سفر شرعی]]، طی کردن مسافتی با قصد سفر است که به آن نصاب سفر می‌گویند. برای تعیین مقدار مسیری که باید مسافر طی کند تا لازم شود نمازش را شکسته به جا آورد، باید به [[سنت]] مراجعه کرد.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۹ش، ج۲۰، ص۲۶۷.</ref>
لازمه تحقق [[مسافر|سفر شرعی]] را طی مسافتی با قصد سفر دانسته‌اند که به آن حد نصاب سفر می‌گویند و برای تعیین مقدار مسیری که شخص باید طی کند تا عنوان مسافر بر او صدق کند و نمازش را شکسته به جا آورد، باید به [[سنت]] مراجعه کرد.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۹ش، ج۲۰، ص۲۶۷.</ref>


در برخی [[روایات]]، این آیه لطفی از جانب پروردگار دانسته شده است؛ چرا که مسافر، آرامش و امکانات غیرمسافران را ندارد.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۹، ج۲۰، ص۲۸۷.</ref>
در برخی [[روایات]]، این آیه لطفی از جانب پروردگار دانسته شده است؛ چراکه مسافر، آرامش و امکانات غیرمسافران را ندارد.<ref>جوادی آملی، تسنیم، ۱۳۸۹، ج۲۰، ص۲۸۷.</ref>


==موضوع‌شناسی==  
==موضوع‌شناسی==  
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۴۳

ویرایش