آیه روزه: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه ۱۸۳ [[سوره بقره]] وجوب [[روزه]] را به عنوان یکی از دستورهای شریعت [[اسلام]] مورد توجه قرار داده است. [[ابوحیان اندلسی]] (متوفی [[سال ۷۴۵ هجری قمری|۷۴۵ق]]) در [[تفسیر بحر المحیط]] می‌گوید آیات قبلی [[سوره بقره]] سه مورد از [[حدیث ارکان اسلام|ارکان اسلام]] یعنی [[ایمان]]، [[نماز]] و [[زکات]] را تشریع کرده و در این آیه به چهارمین رکن یعنی [[روزه]] پرداخته است.<ref>ابوحیان اندلسی، البحر المحیط، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۱۷۷.</ref>

[[علامه طباطبایی]] این آیه را به همراه دو آیه بعدی که از لحاظ معنا به هم ارتباط دارند درصدد [[تشریع]] وجوب روزه در [[ماه رمضان]] می‌داند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۵.</ref>  

مفسران وجوب روزه را در این [[آیه]] تنها مختص مومنان نمی‌دانند؛ بلکه شامل همه کسانی می‌دانند که دین اسلام را پذیرفته‌اند و اگرچه از [[ایمان]] قوی برخوردار نباشند.<ref>رک: شیخ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۲، ص۱۱۵، طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۴۹۰، بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۳۸۵.</ref> در روایتی از [[امام صادق (ع)]] آمده است این حکم شامل همه گمراهان، [[منافقان]] و هرکسی که اسلام را پذیرفته، نیز می‌شود.<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۷۸.</ref> علامه طباطبایی استفاده از عبارت «ای کسانی که ایمان آورده‌اید» را در این آیه، توجه دادن مردم به صفت ایمان‌شان دانسته تا احکامی را که از جانب پروردگارشان می‌آید، بپذیرند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۶.</ref>

[[آیت‌الله مکارم شیرازی]] می‌گوید با توجه به این که روزه با مشقت و سختی همراه است در این آیه، تعبیراتی به کار رفته که روح انسان را برای پذیرش آن آماده سازد و بر همین اساس است که [[امام صادق (ع)]] می‌فرماید: لذت خطاب (يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ) به گونه‌ای است که سختی این [[عبادت]] را از بین می‌برد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۶۲۴.</ref>