Automoderated users، confirmed، movedable، protected، مدیران، templateeditor
۶٬۷۸۵
ویرایش
بقعه مبارکه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
ویرایش
imported>Shadiba جز (←منابع: اصلاح حوزه علیمه) |
جز (ویرایش) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''بُقْعه مُبارکه''' یا '''وادی مقدس طوی''' و یا '''وادی اَیْمَن'''، مکانی که خدا با [[موسی(ع)]] سخن گفت و او را به [[پیامبری]] برگزید. بقعه مبارکه به‌معنای قطعه‌زمینی با [[برکت]] که در [[قرآن]] به آن اشاره شده و بیشتر [[مفسران]]، مبارک بودن این مکان را به جهت سخن گفتن [[خدا]] با حضرت موسی | '''بُقْعه مُبارکه''' یا '''وادی مقدس طوی''' و یا '''وادی اَیْمَن'''، مکانی که خدا با [[موسی(ع)]] سخن گفت و او را به [[پیامبری]] برگزید. بقعه مبارکه به‌معنای قطعه‌زمینی با [[برکت]] که در [[قرآن]] به آن اشاره شده و بیشتر [[مفسران]]، مبارک بودن این مکان را به جهت سخن گفتن [[خدا]] با حضرت موسی دانسته‌اند. به جهت مقدس بودن این مکان، خداوند به موسی(ع) امر کرد کفش خود را در این مکان از پا در آورد. | ||
==معرفی اجمالی== | ==معرفی اجمالی== | ||
بقعه مبارکه به معنای قطعه‌زمینی با[[برکت]]، اصطلاحی [[قرآن|قرآنی]] است که تنها یک بار در [[قرآن]] مورد اشاره قرار گرفته است.<ref>حیدری، «بقعه مبارکه»، ج۵، ص۶۱۲.</ref> هنگامی که موسی(ع) شبانه از [[مدین|مَدین]] عازم [[مصر]] بود، آتشی از جانب [[طور سینا]] نظر او را جلب کرد و به سوی آن رهسپار شد.<ref>نگاه کنید به: مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۳۶۰ش، ج۱، ص۳۱۵.</ref> طبق | بقعه مبارکه به معنای قطعه‌زمینی با[[برکت]]، اصطلاحی [[قرآن|قرآنی]] است که تنها یک بار در [[قرآن]] مورد اشاره قرار گرفته است.<ref>حیدری، «بقعه مبارکه»، ج۵، ص۶۱۲.</ref> هنگامی که موسی(ع) شبانه از [[مدین|مَدین]] عازم [[مصر]] بود، آتشی از جانب [[طور سینا]] نظر او را جلب کرد و به سوی آن رهسپار شد.<ref>نگاه کنید به: مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۳۶۰ش، ج۱، ص۳۱۵.</ref> طبق آیه ۳۰ [[سوره قصص]] «پس چون به آن [آتش] رسید از جانب راست وادی (یا از وادی ایمن) در آن جایگاه مبارک از آن درخت ندا آمد که ای موسی! منم من خداوند پروردگار جهانیان». در این هنگام بود که خداوند موسی(ع) را به پیامبری برگزید و [[معجزه]] عصا و [[ید بیضا]] را به او داد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۶، ص۷۵ـ۷۷.</ref> | ||
در برخی از متون روایی شیعه، محل دفن [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]<ref>ابن مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۵۵.</ref> و [[امامان شیعه]]<ref>شهید اول، المزار، ۱۴۱۰ق، ص۳۴، ۶۵؛ ابن مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۵۵۵.</ref> | در برخی از متون روایی شیعه، محل دفن [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]<ref>ابن مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۵۵.</ref> و [[امامان شیعه]]<ref>شهید اول، المزار، ۱۴۱۰ق، ص۳۴، ۶۵؛ ابن مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۵۵۵.</ref> نیز بقعه مبارکه توصیف شده و از [[کربلا]]<ref>ابن قولویه قمی، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۴۹؛ ابن مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۱۱۵.</ref> به بقعه مبارکه یاد شده است. | ||
==موقعیت مکانی== | ==موقعیت مکانی== | ||
جریان سخن گفتن خداوند با موسی (ع) در چند موضع دیگر در قرآن اشاره شده است. در [[سوره طه]] و [[سوره نازعات|نازعات]] مکانی که موسی(ع) ندای الهی را شنید، «وادی مقدس طوی» نامیده شده است.<ref>سوره طه، آیه۱۱ـ۱۲، سوره نازعات، آیه ۱۶.</ref> جایی که به جهت مقدس بودنش خداوند به موسی(ع) فرمود کفش از پا در بیاورد.<ref>سوره طه، آیه۱۲.</ref> از همین رو مفسران بقعه مبارکه و وادی مقدس طوی را که همان وادی ایمن است یکی دانسته‌اند.<ref>فیض کاشانی، الاصفی فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص۹۰۲.</ref> این مکان در جنوب صحرای سینا واقع است و هنگام رفتن به [[مصر]] از سوی [[مدین (شهر)|مدین]] در سمت راست [[کوه طور]] قرار دارد.<ref>حیدری، «بقعه مبارکه»، ج۵، ص۶۱۳.</ref> | جریان سخن گفتن خداوند با موسی(ع) در چند موضع دیگر در قرآن اشاره شده است. در [[سوره طه]] و [[سوره نازعات|نازعات]] مکانی که موسی(ع) ندای الهی را شنید، «وادی مقدس طوی» نامیده شده است.<ref>سوره طه، آیه۱۱ـ۱۲، سوره نازعات، آیه ۱۶.</ref> جایی که به جهت مقدس بودنش خداوند به موسی(ع) فرمود کفش از پا در بیاورد.<ref>سوره طه، آیه۱۲.</ref> از همین رو مفسران بقعه مبارکه و وادی مقدس طوی را که همان وادی ایمن است یکی دانسته‌اند.<ref>فیض کاشانی، الاصفی فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص۹۰۲.</ref> این مکان در جنوب صحرای سینا واقع است و هنگام رفتن به [[مصر]] از سوی [[مدین (شهر)|مدین]] در سمت راست [[کوه طور]] قرار دارد.<ref>حیدری، «بقعه مبارکه»، ج۵، ص۶۱۳.</ref> | ||
اما در برخی از روایات منظور از بقعه مبارکه سرزمین [[کربلا]] دانسته شده است. این روایات که در [[کامل الزیارات]]<ref>ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۴۸ـ۴۹.</ref> و [[تهذیب الاحکام]]<ref>شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۸.</ref> نقل گردیده عبارت (شاطی الوادی الایمن) در آیه را به «[[فرات]]» و بقعه مبارکه را به «کربلا» تأویل کرده‌اند. [[فیض کاشانی]] به این روایت اشاره کرده<ref>فیض کاشانی، الاصفی فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص۹۲۷.</ref> و در [[البرهان فی تفسیر القرآن]]<ref>بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۲۶۵.</ref> و بحار الانوار<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۳، ص۲۵.</ref> نیز ذکر شده‌اند.برخی از نویسندگان این دیدگاه را برخلاف صریح آیه دانسته‌اند.<ref>حیدری، «بقعه مبارکه»، ج۵، ص۶۱۴.</ref> در برخی از زیارتنامه‌های [[امامان]] نیز از مدفن ایشان به عنوان بقعه مبارکه یاد شده است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۷، ۱۶۰ـ۱۶۱، ج۱۰۷، ص۱۵۲.</ref> | اما در برخی از روایات منظور از بقعه مبارکه سرزمین [[کربلا]] دانسته شده است. این روایات که در [[کامل الزیارات]]<ref>ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۴۸ـ۴۹.</ref> و [[تهذیب الاحکام]]<ref>شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۸.</ref> نقل گردیده عبارت (شاطی الوادی الایمن) در آیه را به «[[فرات]]» و بقعه مبارکه را به «کربلا» تأویل کرده‌اند. [[فیض کاشانی]] به این روایت اشاره کرده<ref>فیض کاشانی، الاصفی فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۸ق، ج۲، ص۹۲۷.</ref> و در [[البرهان فی تفسیر القرآن]]<ref>بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۲۶۵.</ref> و بحار الانوار<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۳، ص۲۵.</ref> نیز ذکر شده‌اند.برخی از نویسندگان این دیدگاه را برخلاف صریح آیه دانسته‌اند.<ref>حیدری، «بقعه مبارکه»، ج۵، ص۶۱۴.</ref> در برخی از زیارتنامه‌های [[امامان]] نیز از مدفن ایشان به عنوان بقعه مبارکه یاد شده است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۷، ۱۶۰ـ۱۶۱، ج۱۰۷، ص۱۵۲.</ref> | ||