کاربر ناشناس
عبد صالح (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
(زبان انگلیسی اضافه شد) |
imported>Farrokhzadeh جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''عَبد صالِح'''، به معنای بنده نیکوکار و از اصطلاحات قرآنی که درباره برخی افراد به کار رفته است. منابع شیعه و سنی [[امام کاظم(ع)]] را به دلیل عبادت بسیار به عبد صالح ملقب کرده‌اند. | '''عَبد صالِح'''، به معنای بنده نیکوکار و از اصطلاحات قرآنی که درباره برخی افراد به کار رفته است. منابع شیعه و سنی [[امام کاظم(ع)]] را به دلیل عبادت بسیار به عبد صالح ملقب کرده‌اند. | ||
عبد صالح به معنای بنده نیکوکار است. این واژه در [[قرآن]] به صورت جمع (عبادک الصالحین) به کار رفته است.<ref>سوره نمل، آیه۱۹.</ref> قرآن از [[نوح]] و [[لوط]] به عنوان دو بنده صالح خدا یاد کرده است.<ref>سوره تحریم، آیه ۱۰.</ref> در | عبد صالح به معنای بنده نیکوکار است. این واژه در [[قرآن]] به صورت جمع (عبادک الصالحین) به کار رفته است.<ref>سوره نمل، آیه۱۹.</ref> قرآن از [[نوح]] و [[لوط]] به عنوان دو بنده صالح خدا یاد کرده است.<ref>سوره تحریم، آیه ۱۰.</ref> در [[روایت]]ی، [[ذوالقرنین]] نیز به عبد صالح ملقب شده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۲، ص۱۹۹؛ عیاشی، تفسیر، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۳۴۳.</ref> | ||
بر اساس منابع [[شیعه]] و [[سنی]]، امام کاظم (ع) را به سبب [[عبادت]] بسیار، عبد صالح لقب داده‌اند.<ref> بغدادی، تاریخ بغداد، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۲۹؛ یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دارصادر، ج۲، ص۴۱۴.</ref> در سند برخی روایات منقول از وی، این تعبیر به کار رفته است.<ref>برای نمونه: کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۷۷، ۵۳۹، ج۳، ص۵۹، ۱۰۹، ج۴، ص۷۲،۴۱۲.</ref> | بر اساس منابع [[شیعه]] و [[سنی]]، امام کاظم (ع) را به سبب [[عبادت]] بسیار، عبد صالح لقب داده‌اند.<ref> بغدادی، تاریخ بغداد، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۲۹؛ یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دارصادر، ج۲، ص۴۱۴.</ref> در سند برخی روایات منقول از وی، این تعبیر به کار رفته است.<ref>برای نمونه: کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۷۷، ۵۳۹، ج۳، ص۵۹، ۱۰۹، ج۴، ص۷۲،۴۱۲.</ref> | ||