پرش به محتوا

عبد صالح (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

۶۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۳ مهٔ ۲۰۱۷
جز
تمیزکاری
جز (افزایش جزیی)
جز (تمیزکاری)
خط ۴: خط ۴:
عبد صالح به معنای بنده نیکوکار است. این واژه در [[قرآن]] به صورت جمع(عبادک الصالحین) به کار رفته<ref>سوره نمل، آیه۱۹.</ref> و در [[سلام نماز]] به بندگان صالح خدا درود فرستاده می‌شود. همچنین قرآن از [[نوح]] و [[لوط]] به عنوان دو بنده صالح خدا یاد کرده است.<ref>سوره تحریم، آیه ۱۰.</ref>
عبد صالح به معنای بنده نیکوکار است. این واژه در [[قرآن]] به صورت جمع(عبادک الصالحین) به کار رفته<ref>سوره نمل، آیه۱۹.</ref> و در [[سلام نماز]] به بندگان صالح خدا درود فرستاده می‌شود. همچنین قرآن از [[نوح]] و [[لوط]] به عنوان دو بنده صالح خدا یاد کرده است.<ref>سوره تحریم، آیه ۱۰.</ref>


بر اساس منابع [[شیعه]] و [[سنی]]، امام کاظم (ع) را به سبب [[عبادت]] بسیار، عبد صالح لقب داده‌اند.<ref> بغدادی، تاریخ بغداد، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۲۹؛ یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۴۱۴.</ref> همچنین در [[زیارت‌نامه|زیارت‌نامه‌ای]] که از [[امام صادق(ع)]] برای حضرت عباس نقل شده، از وی با عنوان عبد صالح یاد شده است.<ref>کامل الزیارات، ص۲۵۷؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۹۸، ص۲۷۷.</ref>  
بر اساس منابع [[شیعه]] و [[سنی]]، امام کاظم (ع) را به سبب [[عبادت]] بسیار، عبد صالح لقب داده‌اند.<ref> بغدادی، تاریخ بغداد، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۲۹؛ یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دارصادر، ج۲، ص۴۱۴.</ref> همچنین در [[زیارت‌نامه|زیارت‌نامه‌ای]] که از [[امام صادق(ع)]] برای حضرت عباس نقل شده، از وی با عنوان عبد صالح یاد شده است.<ref>ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۲۵۷؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۸، ص۲۷۷.</ref>  
== پانویس==
== پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}