سربداران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| وزیران مهم = | | وزیران مهم = | ||
| شخصیت‌های مهم =[[شیخ خلیفه مازندرانی]]، [[حسن جوری]]، عبدالرزاق باشتنی، علی مؤید}} | | شخصیت‌های مهم =[[شیخ خلیفه مازندرانی]]، [[حسن جوری]]، عبدالرزاق باشتنی، علی مؤید}} | ||
'''سربداران''' (۷۸۸-۷۳۶ قمری) حکومتی محلی با امیران [[شیعه]] به مرکزیت [[سبزوار]] در منطقه [[بیهق]]. سربداران نخست به‌صورت یک قیام مذهبیِ [[شیعی]] ـ [[صوفی]] علیه حکومت‌های محدود محلی برآمده پس از زوال حکومت [[تیموریان]] ظهور کرد. این قیام به دلیل ظلم حکومت‌های ملوک‌الطوایفی ایرانی و مغولی و تحت تأثیر تعالیم مذهبی شماری از صوفیان [[خراسان]] آغاز شد بود. این قیام به‌صورت یک حرکت مذهبی ـ سیاسی، علاوه بر تأثیر بر منطقه خراسان و مازندران، در برخی مناطق دیگر نیز تأثیر گذاشت. این قیام با همراهی دو گروه مذهبی (درویشان) و سیاسی (سربداران) شکل گرفت. نخستین رهبران مذهبی | '''سربداران''' (۷۸۸-۷۳۶ قمری) حکومتی محلی با امیران [[شیعه]] به مرکزیت [[سبزوار]] در منطقه [[بیهق]]. سربداران نخست به‌صورت یک قیام مذهبیِ [[شیعی]] ـ [[صوفی]] علیه حکومت‌های محدود محلی برآمده پس از زوال حکومت [[تیموریان]] ظهور کرد. این قیام به دلیل ظلم حکومت‌های ملوک‌الطوایفی ایرانی و مغولی و تحت تأثیر تعالیم مذهبی شماری از صوفیان [[خراسان]] آغاز شد بود. این قیام به‌صورت یک حرکت مذهبی ـ سیاسی، علاوه بر تأثیر بر منطقه خراسان و مازندران، در برخی مناطق دیگر نیز تأثیر گذاشت. این قیام با همراهی دو گروه مذهبی (درویشان یا شیخیان) و سیاسی (سربداران) شکل گرفت. نخستین رهبران مذهبی سربداران [[شیخ خلیفه]] و شاگردش [[شیخ حسن جوری]] بودند. از دیگر رهبران شیخی سربداران می‌توان به درویش عزیز مجدی اشاره کرد. | ||
مذهب [[تشیع]] با بن‌مایه‌ای از تعالیم [[تصوف]]، بیگانه‌ستیزی، فتوت، جوانمردی، بُعد مردمی، فقدان وراثت در سلطنت و عدم وجود نظام مشروعیت در انتقال قدرت از جمله خصوصیات بارز این قیام محسوب می‌شود. این حکومت مدت نیم قرن در غرب خراسان، جرجان ([[گرگان]])، قومس (کومش)، [[مازندران]] حکومت کرد، و عاقبت به‌دست [[تیمور گورکانی]] منقرض گردید. | مذهب [[تشیع]] با بن‌مایه‌ای از تعالیم [[تصوف]]، بیگانه‌ستیزی، فتوت، جوانمردی، بُعد مردمی، فقدان وراثت در سلطنت و عدم وجود نظام مشروعیت در انتقال قدرت از جمله خصوصیات بارز این قیام محسوب می‌شود. این حکومت مدت نیم قرن در غرب خراسان، جرجان ([[گرگان]])، قومس (کومش)، [[مازندران]] حکومت کرد، و عاقبت به‌دست [[تیمور گورکانی]] منقرض گردید. | ||