احتضار: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اِحتضار''' اصطلاحی به معنای حاضر شدن مرگ است. به شخصی که در آستانه مرگ و خروج روح از بدن قرار گرفته، «مُحتَضر» می‌گویند. در این حال، به لحاظ فقهی وظایفی بر عهده کسانی است که در کنار محتضر هستند.

احتضار مصدر باب افتعال از ماده حضر و به معنای حضور داشتن است و در اصطلاح، به معنای حضور مرگ و زمان خروج روح از بدن است.<ref>دهخدا، ماده «احتضار».</ref> به شخصی که در آستانه مرگ و خروج روح از بدن قرار گرفته، «مُحتَضر» می‌گویند. منظور از احتضار حضور اسباب مرگ است از جمله مشاهده ملائکه قبض روح و ناامید شدن فرد از زندگی.<ref>طبرسی، مجمع البیان، دارالمعرفه، ج۳، ص۳۷.</ref>

طبق روایات پیامبر (ص) و حضرت علی (ع) بر بالین محتضر می‌آیند و به مومنین بشارت بهشت و به کافران خبر از غضب خدا می‌دهند. به مومن اختیار برگشت به دنیا داده می‌شود ولی او با دیدن جایگاهش در بهشت با اختیار خود آخرت را انتخاب می‌کند. برخی از مومنین پس از دیدن جایگاهشان در بهشت می‌خواهند به دنیا بازگردند تا به اطرافیانشان اطلاع دهند اما به آنان اجازه داده نمی‌شود.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۱۲۹-۱۳۲.</ref>