احتضار: تفاوت میان نسخه‌ها

احتضار مصدر باب افتعال از ماده حضر و به معنای حضور داشتن است و در اصطلاح، به معنای حضور مرگ و زمان خروج روح از بدن است.<ref>دهخدا، ماده احتضار.</ref> به شخصی که در آستانه مرگ و خروج روح از بدن قرار گرفته، «مُحتَضر» می‌گویند. منظور از احتضار حضور اسباب مرگ است از جمله مشاهده ملائکه قبض روح و ناامید شدن فرد از زندگی.<ref>شیخ طبرسی، مجمع البیان، ج ۳، ص ۳۷، ذیل سوره نساء آیه ۱۸</ref>

در سوره نساء واقعه احتضار با عبارت حاضر شدن مرگ یاد شده و بیان داشته که از گناهکار محتضر توبه پذیرفته نمی‌شود.<ref>نساء (۴)، آیه ۱۸</ref> در سوره انعام از افتادن ظالمان به سختی مرگ سخن گفته در حالی که ملائکه با آنان سخن می‌گویند<ref>انعام (۶)، آیه ۹۳</ref> در سوره واقعه به منکران قرآن هنگام رسیدن جان به گلو را یاداوری می‌کند و از آن می‌خواهد که اگر می‌توانند محتضر را به زندگی برگردانند<ref>واقعه (۵۶)، آیه ۸۳</ref>.

* شیخ طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، دارالمعرفه، بیروت، بی جا.