فقاع: تفاوت میان نسخه‌ها

آبجو (نزد همه فقیهانی که قائل به نجاست خمر هستند) نجس است. نوشیدن آن نیز حرام می‌باشد.<ref> جواهر الکلام، ج۳۶، ص۳۷۴</ref>

نکته‌ای که عدّه‌ای بدان اشاره کرده‌اند این است که آیا حرمت و نجاست آبجو متوقّف بر تخمیر و به جوش آمدن طبیعی آن است یا مجرّد صدق عنوان آبجو در ثبوت نجاست و حرمت کفایت می‌کند هر چند نجوشیده باشد. سپس افزوده‌اند: جوشیدن در معنای فقّاع نهفته است و بدون جوشیدن، عنوان فقّاع حقیقتا صدق نمی‌کند، هر چند با مسامحه اطلاق گردد. بنابر این آبجویی که نجوشیده، حرام و نجس نیست. نکتۀ دوم در حرمت و نجاست آبجو آن است که حکم یاد شده دائر مدار مست کننده بودن آن نیست؛ بنابراین با صدق حقیقی عنوان آبجو یا فقّاع بر نوشابه‌ای، حکم به حرمت و نجاست آن می‌شود، هر چند مست کننده بودن آن محسوس نباشد؛ چه آن که گفته شده است سکر آبجو نسبت به دیگر نوشابه‌های الکلی خفیف‌تر است.<ref> جواهر الکلام، ج۶، ص۴۰و۴۱</ref>