پرش به محتوا

سادات طباطبایی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
اصلاح جزیی
جز (←‏شخصیت‌های معاصر: تمیزکاری)
جز (اصلاح جزیی)
خط ۱: خط ۱:
'''سادات طباطبایی''' به شاخه‌ای از [[سادات حسنی]] از نسل اسماعیل بن [[ابراهیم طباطبا]] گفته می‌شود. درباره لفظ طباطبا گفته‌اند که به معنای سید سادات است. برخی نیز می‌گویند از آنجا که ابراهیم لکنت زبان داشته و به واژه قبا، طبا می‌گفته به طباطبا معروف گشته و تبارش به سادات طباطبایی مشهور شدند. خاندان‌های مختلف طباطبایی در [[ایران]] و دیگر کشورها پراکنده‌اند، و شخصیت‌های بزرگ علمی، مذهبی در این خانواده پرورش یافته است.
'''سادات طباطبایی''' شاخه‌ای از [[سادات حسنی]] از نسل [[ابراهیم طباطبا]]. درباره لفظ طباطبا گفته‌اند که به معنای سید سادات است. برخی نیز می‌گویند از آنجا که ابراهیم لکنت زبان داشته واژه قبا را، طبا می‌گفته از این‌رو به طباطبا معروف گشته و تبارش به سادات طباطبایی مشهور شدند. خاندان‌های مختلف طباطبایی در [[ایران]] و دیگر کشورها پراکنده‌اند، و شخصیت‌های بزرگ علمی، مذهبی در این خانواده پرورش یافته است.
==علت نامگذاری==
==علت نامگذاری==
ابراهیم طباطبا بن اسماعیل دیباج بن [[ابراهیم غمر]] بن [[حسن مثنی]] بن [[امام حسن مجتبی (ع)]] به طباطبا معروف بوده و این نام برای تبار وی نیز بکار رفته است.
ابراهیم بن اسماعیل بن ابراهیم بن حسن مثنی بن حسن بن علی بن ابی‌طالب معروف به طباطبا بوده و این نام برای تبار وی نیز بکار رفته است. درباره سبب نامگذاری این شاخه به طباطبا اختلاف است:
درباره سبب نامگذاری این شاخه به طباطبا اختلاف است:
* بعضی این لقب را به لکنت زبان ابراهیم بن اسماعیل بن غمر (همان طباطبا) نسبت داده‌اند زیرا وی هرگاه می‌خواست «قبا» بگوید، می‌گفت:«طبا». <ref>المجدی فی أنساب الطالبیین، ص۲۶۰.</ref>
* بعضی این لقب را به لکنت زبان ابراهیم بن اسماعیل بن غمر (همان طباطبا) نسبت داده‌اند زیرا وی هرگاه می‌خواست «قبا» بگوید، می‌گفت:«طبا». <ref>المجدی فی أنساب الطالبیین، ص۲۶۰.</ref>
* [[ناصر کبیر]] در علت این نامگذاری گفته این «طباطبا» در زبان نبطی به معنی خواجه خواجگان (سید سادات) است.<ref>سر السلسلة العلویة، ص۱۶؛ عمدة الطالب، ص۱۷۲؛ لغت نامه دهخدا، در لفظ»طباطبا».</ref>
* [[ناصر کبیر]] در علت این نامگذاری گفته این «طباطبا» در زبان نبطی به معنی خواجه خواجگان (سید سادات) است.<ref>سر السلسلة العلویة، ص۱۶؛ عمدة الطالب، ص۱۷۲؛ لغت نامه دهخدا، در لفظ»طباطبا».</ref>