پرش به محتوا

صفات خبری: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۷ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۱ سپتامبر ۲۰۲۱
جز
خط ۱۹: خط ۱۹:
== دیدگاه‌های مختلف درباره صفات خبری ==
== دیدگاه‌های مختلف درباره صفات خبری ==
=== تشبیه و تجسیم ===
=== تشبیه و تجسیم ===
بر اساس این دیدگاه، بین خالق و مخلوق شباهتی تام وجود دارد و صفات خبری به همان معنا که در مخلوقات است، دربارۀ [[خداوند]] نیز صدق می‌کند. [[مشبهه]]، [[حشویه]] و [[مجسمه]]، که شاخه‌ای از اهل حدیث‌اند، این صفات را با تشبیه و تکیّف برای خدا ثابت می‌دانند.<ref>شهرستانی، الملل و النحل، ۱۴۰۲ق، ج۱، ص۱۰۵؛ اشعری ۱۴۰۰، ج۱، ص۲۹۰</ref> همچنین، مغیریه، که شاخه‌ای از [[غالیان|غلات‌]]اند،<ref>اشعری قمی، کتاب المقالات و الفرق، ۱۳۶۱ش، ص۵۰ – ۷۴.</ref> یونسیه<ref>رازی، اعتقادات، ۱۴۱۳ق، ص۶۵.</ref> و شیطانیه<ref>نوبختی، فرق الشیعه، ۱۹۳۶م، ص۴۲.</ref> نیز صفات خبری را به همان معنا و کیفیت موجود در مخلوقات برای خداوند ثابت می‌کنند.<ref>شهرستانی، الملل و النحل، ۱۴۰۲ق، ج۱، ص۱۰۵.</ref>
بر اساس این دیدگاه، بین خالق و مخلوق شباهتی تام وجود دارد و صفات خبری به همان معنا که در مخلوقات است، دربارۀ [[خداوند]] نیز صدق می‌کند. [[مشبهه]]، [[حشویه]] و [[مجسمه]]، که شاخه‌ای از اهل حدیث‌اند، این صفات را با تشبیه و اثبات چگو نگی وکیفیت برای خدا ثابت می‌دانند.<ref>شهرستانی، الملل و النحل، ۱۴۰۲ق، ج۱، ص۱۰۵؛ اشعری ۱۴۰۰، ج۱، ص۲۹۰</ref> همچنین، مغیریه، که شاخه‌ای از [[غالیان|غلات‌]]اند،<ref>اشعری قمی، کتاب المقالات و الفرق، ۱۳۶۱ش، ص۵۰ – ۷۴.</ref> یونسیه<ref>رازی، اعتقادات، ۱۴۱۳ق، ص۶۵.</ref> و شیطانیه<ref>نوبختی، فرق الشیعه، ۱۹۳۶م، ص۴۲.</ref> نیز صفات خبری را به همان معنا و کیفیت موجود در مخلوقات برای خداوند ثابت می‌کنند.<ref>شهرستانی، الملل و النحل، ۱۴۰۲ق، ج۱، ص۱۰۵.</ref>


این نظریه مبتنی بر آن است که [[مجاز]] مثل [[دروغ]] است و در کلام عرب، قرآن و سنت، مجاز وجود ندارد و دلیلی بر اثبات آن نداریم. متکلم از ظاهر قرآن عدول نمی‌کند مگر در صورتی که حقیقتی –ورای ظاهر – برای او روشن شود، که این امری محال است.<ref>سیوطی، الإتقان، ۱۹۷۳م، ج۲، ص۳۶.</ref> از این روی، باید این دسته از آیات را بر ظاهرشان حمل بکنیم. [[سلفیه]] نیز با تکیه بر آیات و روایات و حتی عقل، این دسته از صفات را به تفصیل برای خدا ثابت می‌کند.<ref>بیهقی، الاعتقاد، ۱۴۰۴ق، ص۳۰.</ref>
این نظریه مبتنی بر آن است که [[مجاز]] مثل [[دروغ]] است و در کلام عرب، قرآن و سنت، مجاز وجود ندارد و دلیلی بر اثبات آن نداریم. متکلم از ظاهر قرآن عدول نمی‌کند مگر در صورتی که حقیقتی –ورای ظاهر – برای او روشن شود، که این امری محال است.<ref>سیوطی، الإتقان، ۱۹۷۳م، ج۲، ص۳۶.</ref> از این روی، باید این دسته از آیات را بر ظاهرشان حمل بکنیم. [[سلفیه]] نیز با تکیه بر آیات و روایات و حتی عقل، این دسته از صفات را به تفصیل برای خدا ثابت می‌کند.<ref>بیهقی، الاعتقاد، ۱۴۰۴ق، ص۳۰.</ref>
۱۷٬۴۹۲

ویرایش